حیات مجسم

حيات مجسم آغاز و پايان يا مثلا وسط ندارد البته در شمار کتاب هاي فاقد علت وجودي نمي دانمش يادداشت هاي روزانه هم نيست از رونامه نگاري و از پرداختن به رويدادهاي روز به دور است. اسمش را مي گذاريم کتابي براي خواندن کتابي که فاصله اش با رمان آشکار است ولي سياق رمان در آن حفظ شده است در مواردي هم بي آنکه قرابتي با مقالات روزنامه اي پيدا کند لحني شفاهي به خود مي گيرد. براي چاپش البته ترديد داشتم علت اين بود که مي ديدم آنچه تا به حال و حالا هم در عرصه کتاب معمول بوده و هست نه فراخور مضمون سيال حيات مجسم است و نه در خور اين رفت و برگشت هاي بين من و خودم بين شما و من آن ها در اين زمانه اي که بين ما مشترک است.