انتشارات ماهي منتشر کرد:
دکتر ويتبي هال پزشک چيره‌دست امريکايي به‌همراه همسر اندلسي خود کنستانسيا درهمسايگي موسيو پلوتنيکوف بازيگر سالخورده‌ي روس زندگي مي‌کنند. دکتر ويتبي هال راوي داستان است و همان اول به خواننده اطلاع مي‌دهد که با موسيو پلوتنيکوف در روز مرگش ملاقات کرده است؛ مرگي که اثري مخربي روي کنستانسيا مي گذارد و دکتر به رابطه‌ي زنش و مرد روس مشکوک مي شود. فوئنتس در اين اثر همچون ديگر آثارش، مرزي بين واقعيت و خيال قائل نيست. کنستانسيا قصه‌اي بلند از مجموعه‌داستاني است که فوئنتس در سال 1990 منتشر کرد و در آن به شيوه‌هاي گذشته‌اش در داستان‌نويسي بازگشت. داستان، فضاي اختناق قرن بيستم ميلادي را نشان مي‌دهد و به مهاجرت و پناهندگي که يکي از موضوعات چالش‌برانگيز انسان امروز است، نگاهي هستي‌شناختي دارد.
کارلوس فوئنتس در يازده نوامبر 1928 در پاناما متولد شد. پدرش، رافائل فوئنتس بوئتيگر، ديپلماتي مکزيکي بود و به‌همين‌خاطر کارلوس دوران کودکي‌اش را در کشورهاي مختلف قاره‌ي آمريکا گذراند. چهارساله بود که پدرش به کار در سفارت مکزيک در ايالات متحده‌ي آمريکا مشغول شد. سال‌هاي دبستان را در واشنگتن دي‌سي گذراند. در سال‌هاي زندگي در واشنگتن اوضاع بر وفق مرادش بود تا اين‌که در 1938 رئيس‌جمهوري وقت مکزيک، لاسارو کاردناس، دارايي شرکت‌هاي نفتي خارجي را ملي کرد و «بناگهان و به‌گونه‌اي شگفت‌انگيز، من آدم نجس مدرسه شدم.» در دوازده‌سالگي با خانواده‌اش به شيلي منتقل شد و در آنجا به دبيرستان رفت. سال‌هاي اقامتش در شيلي هم‌زمان بود با پيروزي کمونيست‌ها و سوسياليست‌هاي شيلي در انتخابات رياست‌جمهوري و او جنب‌وجوش سياسي دموکراتيک‌ترين ملت آمريکاي جنوبي را به‌چشم ديد و همان‌جا به ديدگاه‌هاي سوسياليستي گرايش يافت. در تمام سال‌هايي که در دوران کودکي و نوجواني به‌دور از مکزيک زيست به خواست پدرش پيگير فرهنگ و تمدن مکزيک بود. «پدرم مرا وامي‌داشت که تاريخ مکزيک را بخوانم و از نام‌ها و رؤياها و شکست‌هاي مکزيک سر دربياورم. آن‌روزها فکر مي‌کردم مکزيک کشوري نابوده است که پدرم از خود درآورده تا خوراکي ديگر براي تخيل کودکانه‌ي من فراهم کند» و وقتي در شانزده‌سالگي براي نخستين‌بار به مکزيک رفت که در آنجا ماندگار شود هويت و زبان خود را جست‌وجو کرد. او در دانشگاه ملي مکزيکو در رشته‌ي حقوق تحصيل کرد. سپس در 1949-1950 به ژنو رفت و تحصيلات حرفه‌اي خود را در انستيتوي مطالعات عالي تکميل کرد. از آن سال تا 1959 به مشاغل سياسي پرداخت و البته ادبيات را نيز پي گرفت. اولين اثر ادبي‌اش در 1954 منتشر شد که مجموعه‌اي از داستان‌هاي کوتاه بود و نخستين رمانش، آنجا که هوا صاف است را در 1958 نوشت که شهرت و اعتبار فراواني برايش به ارمغان آورد. فوئنتس پس از موفقيت آنجا که هوا صاف است مشاغل ديپلماتيکش را رها کرد و تمام‌وقت به نوشتن پرداخت. او در 1959 به هاوانا رفت و شاهد انقلاب کوبا بود و مقاله‌هايي در حمايت از فيدل کاسترو نوشت. در همين سال با ريتا ماسدو، بازيگر مکزيکي ازدواج کرد. در فاصله‌ي سال‌هاي 1959 تا 1962 نشريه‌ي ادبي معروف ال‌اسپکتادور را تأسيس کرد و دو رمان مرگ آرتميو کروز و آئورا را نوشت. فوئنتس در 1975 تا 1977 در قامت سفير مکزيک در فرانسه خدمت کرد و در اعتراض به انتصاب رئيس‌جمهوري سابق، گوستاوو دياز اورداز به سفيري مکزيک در اسپانيا استعفا داد. همچنين در سال‌هاي پس از 1977 به تدريس در دانشگاه‌هاي مختلف از جمله پنسيلوانيا، کمبريج، هاروارد، پرينستون و کلمبيا پرداخت. در طول سال‌ها آثار برجسته‌اي از اين نويسنده‌ي مکزيکي به‌جا مانده: مرگ آرتميو کروز، آئورا، پوست انداختن، گرينگوي پير، نبرد، درخت پرتقال، سر هيدرا و... عبدالله کوثري، مترجم آثار فوئنتس به فارسي در مقدمه‌ي کتاب از چشم فوئنتس مي‌نويسد: «فوئنتس نويسنده‌اي است که توانسته از سرچشمه‌هاي گوناگون فرهنگ انسان در گذشته و حال سيراب شود، در فرهنگ و ادبيات ملت‌هاي بسيار کند‌و‌کاو کند و از هر يک خوشه‌ها برگيرد. با اين‌همه، او در عين فرا رفتن از مرزهاي ملي و منطقه‌اي نويسنده‌اي مکزيکي-امريکاي لاتيني باقي مانده است.» کارلوس فوئنتس در 15 مه 2012 بر اثر خونريزي شديد داخلي درگذشت.
عبدالله کوثري، متولد همدان در آبان 1325، دوسه‌ساله بود که با خانواده‌اش به تهران مهاجرت کرد. او دبستان را در مدرسه‌ي نوبنياد رازي گذراند و دبيرستان را در مدرسه‌ي البرز. اگرچه به ادبيات علاقه‌مند بود رشته‌ي طبيعي را برگزيد، چون البرز به‌خاطر کمبود داوطلب رشته‌ي ادبي را برداشته بود. پس از اتمام دوره‌ي دبيرستان در دانشگاه ملي اقتصاد خواند و ادبيات را به‌صورت شخصي پي گرفت.
ديدار برادر و خواندن زبان انگليسي انگيزه‌هاي کوثري براي سفر به اروپا بود. او در 1351 به پاريس رفت و يک ماه بعد آنجا را به قصد لندن ترک کرد. يک سال و چند ماه اقامت در لندن منجر به آموختن زبان انگليسي شد: «بنيان زبان من آنجا گذاشته شد.»
پس از بازگشت از اروپا کتاب دکترين کيسينجر-نيکسون را با کمک مهدي تقوي ترجمه و در نشر توس منتشر کرد. در همان سال‌ها در کتابخانه‌ي دانشگاه ملي مشغول به کار شد. کار در اين کتابخانه فرصت و شرايط مطالعه و تمرين ترجمه را برايش مهيا کرد.
در سال‌هاي منتهي به انقلاب اسلامي به پيشنهاد داريوش آشوري در انتشارات دانشگاه صنعتي به کار ويرايش پرداخت. تا 1356 در اين انتشارات با کساني همچون احمد بيرشک، منوچهر بزرگمهر، سروش حبيبي و سهراب بهداد همکار بود. در اين دوره کار ترجمه‌ي صنعت و امپراتوري را آغاز کرد که اولين اثر ترجمه‌شده از اريک هابسبام است.
کوثري در سال‌هاي پس از انقلاب به کار ويرايش پرداخت و در ضمن ترجمه هم مي‌کرد: «ترجمه‌هاي خودم را هم از آن به بعد جدي گرفتم. يعني فهميدم که از اين به بعد بايد با اين کار زندگي کنم.» او پس از ازدواج به مشهد مهاجرت کرد: «ديدم بهترين وقت است که در بروم. تهران هيچ‌چيز به من نمي‌داد.» در مشهد در انتشارات آستان قدس کار مي‌کرد.
او در اين سال‌ها به دور از هياهوي تهران گنجينه‌اي از آثار ادبي آمريکاي لاتين را ترجمه کرده: «گزينش ادبيات آمريکاي لاتين به اين دليل بود که ديدم اين نويسندگان سبک و حرفي تازه دارند و درعين حال شــاعرانگي سبک و سخن بعضي هاشان مثل فوئنتس يا آستورياس و روئاباستوس مرا شيفته کرد.» کار سترگ ديگر کوثري ترجمه‌ي تراژدي‌هاي يوناني، آثار آيسخولوس و سنکا است. کوثري جسته‌وگريخته آثاري در حوزه‌هاي ديگر نيز ترجمه کرده که از جمله‌ي آنها مي‌توان به ريشه‌هاي رومانتيسم، زندگي‌نامه‌ي آيزايا برلين، کلنل پسيان، ايران، جامعه‌ي کوتاه‌مدت و... اشاره کرد
فروشگاه اينترنتي 30بوک
شاید بپسندید
از این نویسنده
از این مترجم
