عكاسی پرتره در خیابان

انتشارات ايجاز منتشر کرد:
اولین عکس خیابانی ام را زمانی گرفتم که در ایستگاه اتوبوس منتظر بودم؛ مردی داخل آمد. عینکی به چشم داشت که دسته فریم اش مدل شاخ گاونر بود. همانجا بود که دوربین را بالا آوردم و از صورت آن مرد پرتره گرفتم. آن مرد با چنان غضبی نگاهم کرد که نزدیک بود قالب تهی کنم. اما با او صحبت کردم و دوست شدیم. همین اتفاق نطقه عطف من شد که به عکاسی خیابانی و پرتره خیابانی روی آورم.
در ضمن واحدهای جامعه شناسی در دانشگاه UCLA در این راه کمکم کرد. با اعتماد به آموخته هایم از آن دروس شروع به عکاسی و کنکاش در مردم جامعه کردم. با اطمینان می گویم هنوز برای گرفتن پرتره ی غریبه ای در خیابان دندان هایم نشکسته است یا مشتی حواله به زیر چشمم نشده.
حالا تجربیاتم را با همه از طریق ورکشاپ یا کتاب در میان میگذارم تا به همه یاد بدهم چه طور با ترس از غریبه ها کنار بیایند. الان که وارد سی و چهار سالگی شده ام با لایکا و انجمن عکاسان مخفی آسیا همکاری می کنم و در نمایشگاه های زیادی در بیروت، استرالیا، امریکا و ..... شرکت کرده ام. این راه را طی کردم تا شعارم این باشد: با اشتیاق دکمه شاتر را فشار می دهم و از هم کلامی و آشنا شدن با غریبه ها در خیابان لذت می برم.
فروشگاه اینترنتی 30بوک