زخم داوود

انتشارات آرما منتشر کرد:
أمل می خواهد از نزدیک به چشم های سرباز نگاه کند، اما لوله تفنگ روی پیشانی اش اجازه نمی دهد. با این حال، آن قدری نزدیک هست که بتواند لنز را در چشم های سرباز ببیند. سرباز را تصور می کند که هر صبح، پیش از اینکه برای کشتن آماده شود، روبه روی آینه لنزهایش را در چشم می گذارد.
عجیبه ... چرا دم مرگ به این چیزا فکر می کنم؟
انتظار ندارد در اداره ای که کار می کند، کسی از مرگش تأسف بخورد، از کشته شدن «تصادفی» یک «شهروند آمریکایی».
قطره عرقی از پیشانی سرباز می لغزد و نزدیک چانه اش می نشیند. به سختی پلک می زند و نگاه خیره زن آزارش می دهد. او قبلاً هم کشته است، اما هیچ وقت مستقیم به چشم های قربانی اش نگاه نکرده. أمل این را می داند و روح پریشان سرباز را بین جنازه هایی که
اطرافشان را پر کرده است حس می کند.
- عجيبه ... عجیبه که از مرگ نمی ترسم.
عجیب است که آمل از مرگ نمی ترسد. شاید از پلک زدن های سرباز می داند که او شلیک نخواهد کرد. امل چشم هایش را بست و دوباره متولد شد. فلز سرد هنوز روی پیشانی اش بود. توفان خاطرات او را به گذشته کشید، به گذشته های دور، به خانه ای که هرگز ندیده بود.
فروشگاه اینترنتی 30بوک