چیزهای کوچکی مثل اینها

انتشارات چلچله منتشر کرد:
این یک داستان غیر واقعی بود و هیچ یک از شخصیت ها حقیقی نبودند. اما آنچه نوشتم و خواندید برگرفته از تاریخ ایرلند است، رختشویخانه های مجدلیه واقعا وجود داشته اند و تا سال 1996 به اعمال ظلم علیه زنان و کودکان ایرلندی ادامه دادند. آمار دقیقی از تعداد زنان سر به نیست شده، زندانی و محکوم به کار اجباری، در دست نیست. اما بر آورد تقریبی بین ده تا سی هزار نفر است. بسیاری از سوابق مربوط به رختشویخانه های مجدلیه گم شده یا از بین رفته اند. هویت تعداد کمی از این زنان و دختران تاکنون شناسایی شده است. بسیاری از زن ها جان باختند یا نوزادانشان را از دست دادند، در حالی که می توانستند سال های سال زنده باشند و زندگی کنند. تعداد نوزادانی که مردند یا به خارج از کشور فرستاده شدند هم دقیقا مشخص نیست البته در اوایل سال جاری کمیسیون خانه های مادر و کودک گزارش داد که قریب به نه هزار کودک در هجده رختشویخانه جان خود را از دست داده اند. در سال 2014، تاریخدان ایرلندی، کاترین کورلس، کشفیات تکان دهنده ای منتشر کرد، مبنی بر اینکه 796 نوزاد بین سال های 1925 تا 1961 در شهر گالوی جان باختند. این اصطلاحاً پناهگاه ها و رختشویخانه ها را کلیساها اداره می کردند. سال های سال دولت ایرلند در موردرختشویخانه های مجدلیه کلامی از مردم عذرخواهی نکرد تا اینکه بلاخره در سال 2013 اندا کنی لب به عذرخواهی گشود.
فروشگاه اینترنتی 30بوک