نواختن درتاریکی

انتشارات آگه منتشر کرد:
تا همین اواخر، و صرف نظر از نژاد نویسنده، خوانندگانِ تقریباً همه ی داستانهای آمریکایی سفید شمرده میشدند علاقه مندم بدانم که این فرض در تخیل ادبی چه معنایی داشته است. چه زمانی «ناخودآگاه» نژادی ، یا آگاهی از نژاد زبان تفسیری را غنی و چه زمانی آن را فقیر میسازد؟ در جامعه ای کلاً نژادی ... خود نویسنده را بی نژاد انگاشتن و همه ی دیگران را نژادی فرض کردن چه تبعاتی دارد؟ چه بر سر تخیل نویسای نویسنده ای سیاه میآید که همیشه تا حدودی آگاه است که نژادِ خود را به نژادی از خوانندگان یا به رغم آن عرضه میکند که خود را بی نژاد» یا «جهانی» می انگارند؟ به سخن دیگر سفیدی ادبی» و «سیاهی ادبی » چگونه ساخته میشوند و تبعات جنين ساختى چیست؟ مفروضات جای گرفته در زبان نژادی نه) قائل به تبعیض نژادی در کار خطير ادبی چگونه عمل میکند که امیدوار و گاهی مدعی است که انسانی» است. در فرهنگی نژاد آگاه کی به این هدف گزاف عملاً نزدیک ،ایم و کی نیستیم و چرا؟ »
فروشگاه اینترنتی 30بوک