بانو در آینه

انتشارات نگاه منتشر کرد:
بانو در آينه، مجموعه‌اي است از سبك‌هاي مختلفي كه وولف در نوشتن استفاده مي‌كرد. از يكسو آن جملات كاملا ذهني او است كه در داستان‌هايش مثل «لكه‌اي روي ديوار» نمايان مي‌شود، از يك طرف رئاليسم خردكننده داستان‌هايي مثل «دوشس و جواهرفروش» است كه خواننده را ميخكوب خود مي‌كند. تا سوررئاليسم داستان‌هايي مثل «نورافكن» تا ... ويرجينيا ووولف علاقه خاصي به رئاليسم صرف دارد. رئاليسم براي او دنيايي است كه هر چيزي كه لازم دارد در آن موجود است. هر كدام از نوشته‌هاي وولف دنيايي كامل هستند. وولف دوست ندارد چيزي ضعيف خلق كند. حتي داستان خيلي كوتاهي مثل «خانه اشباح» را طوري مي‌نويسد كه ميخكوبت مي‌كند. داستان‌هايش روي چارچوبي استوار، بنا شده‌اند. روايت‌ها، قدم به قدم، تو را به درون شخصيت‌ها مي‌كشانند و مي‌گذراند خوب با هم صميمي شويد و بعد يك دفعه شوك خودشان را وارد مي‌كنند. در داستان‌ها، چيزي آمده شده و گوشه‌اي پنهان است كه مي‌تواند داغانت كند. زيبايي كار وولف در همين است: تو را به عميق ترين نوع غير احساسي ارتباط با نوشته مي‌رساند. طوري كه نمي‌تواني راحت از ماجرايي كه خوانده‌اي فاصله بگيري. داستان‌ها مي‌توانند درونت نفوذ كنند. نفوذي دلچسب. و بعد درونت رسوب مي‌كنند و اينچنين، در دنياي سرد راوي‌ها شناور مي‌ماني. در فكر‌هايشان غرق مي‌شوي، دنيا را از درون چشم‌هاي شان مي‌بيني و دنيا از درون چشم‌ها آنها چقدر آشنا است. در صميميت كلمات شان، مي‌تواني، به يك‌باره ببيني كه جهان تماما انگليسي آنها، همان روح زندگي، پر از زشتي‌ها و زيبايي‌ها را در خود دارد كه شبيه به زندگي خود تو است. جايي در ميان داستان، ديگر فكر‌هاي خودت است كه دارد اثر را پيش مي‌برد. جايي ديگر وولف وجود ندارد. تو خودت وولف شده‌اي.
فروشگاه اينترنتي 30بوک