انتشارات کتاب هرمز منتشر کرد:
اگر در متن عهد قدیم و آیه های نخست انجیل، گفته میشود: «نخست بود، و کلمه خدا بود و همین ،کلمه خدایی شده خالق هستی؛ در متون عهد جدید هم نه تنها نخست که آخر هم این کلمه بوده که هست و خدایی میکند و اصالت دارد و همه چیز است و همه چیز را می آفریند و خلق میکند به واژه واژه اش هستی (چیزها را چیزی که با کلمه و کلمه جمله میشود و جمله ی چیزها را بر می سازد و به «چیز» نام میدهد و وجود و تعیّن و هستی میبخشد و غیابشان را حاضر و به سخن وامی دارد. کلمه ای که اینجا در متن های شعری و روایی و نمایشی پیش رو، کار کرد و کار پایه اش تا پایه ی خدایان المپ میرود و از آن بالا و همپای آنان آفریده های خود را مینویسد و خط می زند و می نویسد و... این نوشتنها و خط زدنها ذات کلمه است و ذات خدا کلماتی که کاغذ وقتی روی و قلم و نوشتار به خود میبینند متن میشوند و مستقل از آفریننده و مؤلف خود متنی که قدیم و جدید ندارد. کلمه هایی متنی که در سایه ،آنها روایتهای خرد و کلان روایی و شعری و نمایشی و ی
سینمایی ای در وجود می آیند...
فروشگاه اینترنتی 30بوک
شاید بپسندید
