گلستان سعدی (فکر بکر)

انتشارات گسترده منتشر کرد :
پادشاهی را شنیدم که به کشتن اسیری اشارت کرد بیچاره در حالتِ نومیدی به زبانی که داشت ملک را دشنام دادن گرفت و سَقَط گفتن که گفته اند: هر که دست از جان بشوید هر چه در دل دارد بگوید.
إِذا يَئِسَ الْإِنْسانُ طالَ لِسَانُهُ كَسِنَّوْرِ مَغْلُوبٍ يَصُولُ عَلَى الْكَلْبِ
وقتِ ضرورت چو نماند گریز دست بگیرد سرِ شمشیر تیز
ملک پرسید که چه میگوید یکی از وزرای نیک محضر :گفت ای خداوند
جهان همی گوید: [و] الكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ مَلِک را رحمت در
دل آمد و از سرِ خون او درگذشت وزیر دیگر که ضد او بود] گفت: ابنای جنس
را نشاید در حضرت پادشاهان جز براستی سخن گفتن این ملک را دشنام داد
سقط .گفت ملک روی از این سخن در هم کشید و گفت مرا آن دروغ پسندیده تر آمد از این راست که تو گفتی که روی آن در مصلحتی بود و بنای این بر خُبثی [و] ۱۵ خردمندان گفته اند دروغی مصلحت آمیز به از راستی فتنه انگیز
فروشگاه اینترنتی 30بوک