جایی که فقط خودمان می دانیم

جایی که فقط خودمان می‌دانیم از سایت گودریدز امتیاز ۳.۷ از ۵ را دریافت کرده است.

جایی که فقط خودمان می‌دانیم از سایت آمازون امتیاز ۴.۳ از ۵ را دریافت کرده است.

جایی که فقط خودمان می‌دانیم رمانی عاشقانه اثر مورین گو نویسندهٔ کره‌ای-آمریکایی است که اولین‌بار در سال ۲۰۱۹ منتشر شد. این سومین رمان این نویسنده استو داستان آن حول‌محور یک ستارهٔ کی‌پاپ به نام لاکی و یک روزنامه‌نگار کنجکاو به نام جک می‌گردد. این دو نفر در یک هتل شیک در هنگ‌کنگ اتفاقی با هم برخورد می‌کنند و این تصادف آن‌ها به عشقی غیرمنتظره و کشف خودشان منجر می‌شود.

«یک رمان عاشقانهٔ سرزنده که به همان اندازه که دربارهٔ عاشق‌شدن است، دربارهٔ خودشناسی نیز هست.» - بوک‌لیست

«جایی که فقط خودمان می‌دانیم فراتر از یک داستان عاشقانه بین دو نوجوان کره‌ای و آمریکایی است. در قلب آن، این است که چگونه باید اشتیاق خود را کشف کنید و باور کنید رویای شما ارزش دنبال‌کردن دارد. این است که به اندازهٔ کافی شجاع باشید تا خود واقعی خود را در آغوش بگیرید و کاری را انجام دهید که باعث می‌شود شما خوشحال باشد. این یک پیام زیبا و مهم برای خوانندگان است.» - پاپ کالچریست

«یک داستان سریع، سرگرم‌کننده، طنز با شخصیت‌‌پردازی‌های تخصصی که این کتاب را به خواندنی سبک و رضایت‌بخشی تبدیل کرده است و شما را وارد دنیای ستاره‌های هنگ‌کنگ و کی‌پاپ می‌کند. این کتاب جذاب و شگفت‌انگیز است.» - کایرکاس ریویوز

«اگر به دنبال کتابی شاد و سرزنده هستید، جایی که فقط خودمان می‌دانیم انتخابی عالی خواهد بود.» - کازموپولیتن

مورین گو را به‌خاطر سبک نوشتاری جذاب و طنزآمیزش می‌شناسند و کتاب جایی که فقط خودمان می‌دانیم نیز از این قاعده مستنثی نیست. این کتاب یک داستان لذت‌بخش در مورد فرصت دادن به عشق و یافتن خود در طول راه است و بسیار مناسب نوجوانان و کسانی است که به مطالعهٔ رمان‌های عاشقانه علاقه دارند.

«وقتی معروف باشی و کل یک قاره تو را بشناسند، وای به حالت اگر یک اشتباه ازت سر بزند. به‌خصوص وقتی روی صحنه باشی. به مردم که جیغ‌وهورا می‌کشیدند نگاه کردم. نور سالن چشم‌هایم را می‌زد و صدایم را از توی گوشی به‌زحمت می‌شنیدم؛ هیاهوی بی‌وقفهٔ جمعیت اجازه نمی‌داد. یک بار در یکی از اجراهایم، وقتی خودم را روی دست‌های رقصندهٔ پشتیبان‌ رها کردم، میکروفون کوچکم از جا درآمد و رفت زیر موهای چتری‌ام. یکهو در لحظهٔ اوج اجرای تک‌آهنگ موفقم یعنی «ضربان قلب» صدایم خروسی شد. صدای خروسیِ‌ آن لحظه‌ام را تمام آسیا شنیدند. فیلم‌هایش یک‌سره در اینترنتی دست‌به‌دست می‌شد. بعضی‌هایش هم ترکیب شده بود با کلیپ خرگوش‌های کارتونی که صداهای گوش‌خراشی رویش گذاشته بودند. از بین همهٔ آن‌ها یکی بود که خودم خیلی دوستش داشتم. این‌طور بود که درست در همان لحظه که صدایم خروسی می‌شد، شیشهٔ پنجره‌ای ترک می‌خورد و در هم می‌شکست. واقعاً شاهکار بود، با هر بار دیدنش می‌خندیدم. البته که این موضوع به نظر تیم تهیه‌کننده‌ام اصلاً خنده‌دار نبود. آن‌ها این اتفاق را مساوی با بر باد رفتن اعتبارم می‌دانستند؛ نقصی که اگر وجود نداشت می‌توانستم بهترین ستارهٔ کِی‌پاپ باشم. و این «بر باد رفتن اعتبار» همان چیزی بود که روی صحنه در هنگ‌کنگ، یعنی مقصد نهایی‌ام در تور آسیا، به آن فکر می‌کردم.»

«آن‌ها در تمام تمرین‌ها هم‌پای من زحمت می‌کشیدند، با این تفاوت که در انتها از افتخاری که سهم من بود چیزی نصیبشان نمی‌شد. قدردانی من سخاوتمندانه به نظر می‌رسید، اما چیزی غیر از این هم انتظار نمی‌رفت. ستاره‌های کِی‌پاپ همیشه باید قدردان می‌بودند. پرفورمرها هم متقابلاً تعظیم و تشکر کردند. همگی خیس از عرق بودند و به‌شدت خسته. یکی از آن‌ها به اسم جین چشمک زد و گفت: «ترکوندی لاکی! رسماً پابه‌پای من حرکات رو اجرا کردی.» لپ‌هایم گل انداخت. جین تو‌دل‌برو بود. البته حس خاصی به او نداشتم؛ مثل اکثر پسرهایی که در زندگی‌ام بودند. با خنده‌ای عصبی جواب دادم: «همین روزها یاد می‌گیرم بعدِ اون چرخش توی هوا چطوری فرود بیام.» همگی جمع کردند و به هتل‌هایشان رفتند. با حسرت تماشایشان کردم. حتماً قرار بود در اتاقی دور هم جمع شوند و نودل لیوانی بخورند. من حال نداشتم. پاهایم داشت خرد می‌شد. دوباره روی صندلی ولو شدم.»

«روزهای اول، دلم می‌خواست هرکسی را که برای دیدنم در صف می‌ایستد، بغل کنم و با او حرف بزنم. اما هرچه طرف‌دارانم بیشتر می‌شد، تصویری که از آن‌ها در چشمانم ثبت می‌شد کلی‌تر و مبهم‌تر بود. برخلاف میلم تلاش می‌کردم جواب‌هایی خشک‌وخالی تحویلشان دهم. به مردم پابه‌سن‌گذاشته‌ای با لبخند گفتم: «ممنون که اومدین.» و پوسترش را با یک ماژیک شارپی مشکی نوک‌پهن امضا کردم. فقط سر تکان داد و ارتباط چشمی برقرار نکرد. اما وقتی پوسترش را پس می‌دادم دست‌هایمان به هم خورد، مرد آمد نزدیکم. می‌توانستم بوی غذایی را که خورده بفهمم و گرمای بدنش را احساس کنم. بی‌ هیچ معطلی، رِن او را با سردی به عقب راند. دوباره با شرمندگی به مرد لبخند زدم، هر چند که داشتم پس می‌افتادم. با اکثر طرف‌داران مرد هیچ مشکلی نداشتم. اما در این بین گروهی بودند که بیش از حد هیجان‌زده می‌شدند و بدن‌های عرق‌گرفته‌شان را به زور نزدیک می‌کردند. وحشت می‌کردم، اما در این مواقع هم باید همچنان باوقار و مهربان رفتار می‌کردم. همیشه باید قدردان می‌بودم. بالاخره صف تمام شد. ایستادم، تعظیم کردم و برای هوادارانی که تشویق و گریه‌وزاری می‌کردند، دست تکان دادم.»

لاکی بزرگ‌ترین ستارهٔ کِی‌پاپ روی صحنه است و به تازگی موفق‌ترین آهنگ خود با نام «ضربان قلب» را در هنگ‌کنگ برای هزاران طرفدار عاشق اجرا کرده است. او به تازگی یک تور آسیایی در پانزده شهر را به پایان رسانده است. او برای اولین‌بار در برنامهٔ «امشب» در آمریکا حضور خواهد داشت و همه امیدوار هستند که یک اجرای مهم و حرفه‌ای داشته باشد. اما امشب پس از آخرین اجرای خود، محافظانش را جا می‌گذارد و حس می‌کند که دلش برای خوردن یک همبرگر لک زده است پس سعی می‌کند پنهانی از هتل مجلل خود فرار کند تا بتواند یک همبرگر بخورد. مدیر لاکی برای او رژیم غذایی سختی در نظر گرفته است، بنابراین ترک هتل و خوردن یک همبرگر به معنای یک‌جور شورش است. در آسانسور او با جک لیم آشنا می‌شود، یک آمریکایی کره‌ای‌تبار در هنگ‌کنگ که فعلاً در تعطیلات به سر می‌برد. او هر روز در بانک چند ملیتی پدرش کارآموزی می‌کند اما خودش به خبرنگاری علاقه دارد و شب‌ها به عنوان پاپاراتزی کار می‌کند. او به دنبال یافتن سوژه‌ای است که ناگهان با لاکی برخورد می‌کند اما هیچ‌ ایده‌ای ندارد که او یک ستارهٔ بین‌المللی است و این ملاقات اتفاقی همه چیز را تغییر خواهد داد و دیگر هیچ‌چیز مثل قبل نخواهد شد.

• کتاب آخرین باجه تلفن در منهتن اثر بت مرلین و داستان آن دربارهٔ ایوری است، دختری که هم‌زمان با جشنی رؤیایی در میدان تایمز، دوست پسرش آدام از او خواستگاری می‌کند. با این‌حال ناگهان همه‌چیز از هم می‌پاشد و تنها باجهٔ تلفن در منهتن و یک تماس تلفنی عجیب باعث می‌شود که او به دنبال رؤیاهایش برود و دوباره تمام چیزهایی را که از دست‌داده، به دست بیاورد.

• کتاب دیگرستان اثر گابریل زون رمان‌نویس و فیلمنامه‌نویس آمریکایی است. این کتاب داستانِ دختری پانزده‌ساله به نام لیز است که پس از تصادف با یک ماشین می‌میرد و سر از دیگرستان در می‌آورد؛ جایی که آدم‌ها سن‌شان را برعکس زندگی می‌کنند تا 7 روزه شوند و دوباره به‌عنوان نوزاد متولد شوند اما لیز حاضر نیست با این سرنوشت خود کنار بیاید و تنها زندگی‌ای که تابه‌حال شناخته رها کند و زندگی جدیدش را در آغوش بگیرد.