مرد بلعیده شده

مرد بلعیده شده از سایت گودریدز امتیاز ۳.۵ از ۵ را دریافت کرده است.

مرد بلعیده شده از سایت آمازون امتیاز ۴.۱ از ۵ را دریافت کرده است.

مرد بلعیده شده رمانی از ادوارد کری نویسندهٔ انگلیسی است که در سال ۲۰۲۰ منتشر شد. این داستان‌نویس مبتکر، این بار در رمانی تخیلی، افسانهٔ قدیمی پینوکیو را بازنویسی کرده است و داستان پدری عجول و پسری سرکش را به تصویر کشیده است که در مسیری پرتلاطم پیش می‌روند. نویسنده از این افسانهٔ قدیمی استفاده کرده است تا داستان ژپتو در شکم یک موجود دریایی را بازگو کند و در عین‌حال با الهام از داستان پینوکیو، چیزی کاملاً جدید و متفاوت خلق کرده است. کتاب داستان این است که چگونه ژپتو، پدرِ پینوکیوی چوبی، دو سال در دل موجود دریایی عظیمی که او را بلعیده بود زندگی کرد، خاطراتش را آنجا نوشت و از حضور عجیبی که در تاریکی کنارش زندگی می‌کرد، گفت.

«ژپتو، بیرون کشیدن پینوکیوی شیطان از دلِ چوب، یک دفتر خاطرات شگفت‌انگیز از سال‌های زندگی‌اش در شکم نهنگ. عجیب و بسیار تکان‌دهنده.» - مارگارت اتوود، نویسنده

«یک تمثیل عجیب و لطیف... تمام آثار ادوارد کری عمیق و لذت‌بخش است.» - مکس پورتر، نویسندهٔ کتاب لَنی

«داستانی خلاق و بسیار متفاوت... داستانی از سختی پدرشدن و جرقه‌هایی خلاق برای به تصویرکشیدن سختی‌های این مسیر.» - بررسی کتاب نیویورک تایمز

«مرد بلعیده شده یکی از برجسته‌ترین آثار کری است... یک افسانهٔ وجودی برای بزرگسالان که یک هنرمند با توجه به تراژدی زندگی آن را روایت کرده است.» - واشنگتن پست

«کری در پیوند زدن زیبایی اشیا به شخصیت‌ها به معنای واقعی کلمه مشهور است و در نویسندگی نیز مهارت دارد... مرد بلعیده شده، برداشتی سخت از ماهیت خستگی‌ناپذیر والدگری است، روشی ناآرام که در آن والدین بهترین را برای فرزندان خود جست‌وجو می‌کنند اما اغلب در تاریکی‌ای آرام خو درا طرد می‌کنند، بدون آنکه بدانند آیا فرزندانشان درست عمل‌ کرده‌اند یا خیر.» - پلاگشیرز

«مرد بلعیده شده، که با تصاویر اصلی نوشته‌های کری بسیار داستانی واضح شده است، رمانی دربارهٔ هنر پدرومادر بودن است و نویسنده نشان می‌دهد که چطور خلقت شما می‌تواند در دنیا قدم بزند، از شما سرپیچی ند و حتی شاید شما را نیز نجات دهد و به‌موقع نیز این کار را انجام داد.» - الکساندر چی 

«پرتره‌ای سورئال و صمیمی از یک پدر در بحران.» - شاعران و نویسندگان
«کری با این رمان متفاوتش، بار دیگر ثابت می‌کند که چگونه جادویی آشنا در کهن‌الگوی داستان پریان می‌تواند دنیای واقعی را به تصویر بکشد.» - میلیون‌ها

این رمان به صورت خاطرات ژپتو درون شکم یک موجود دریایی نوشته شده است که تجربیات، افکار و هنری را که در حین گرفتارشدن در شکم جانور خلق کرده است، توضیح می‌دهد. این رمان کاوشی جذاب و زیبا از موضوعاتی مانند عشق پدرانه، از دست‌دادن، غرور، پشیمانی و قدرت پایدار هنر و تخیل است. اگر به ترکیبی از داستان‌های فانتزی، رئالیسم جادویی و افسانه‌های قدیمی علاقه دارید، این کتاب جذاب را از دست ندهید.

«من این روایات را در دفتر یادداشت‌های مردِ دیگری، زیر نور شمع، توی شکم یک ماهی می‌نویسم. من خورده شده‌ام. من را خورده‌اند، ولی هنوز زنده‌ام. سعی کرده‌ام از اینجا بیرون بروم. خیلی تلاش کرده‌ام. ولی انگار فایده‌ای ندارد. درون موجودی غول‌پیکر گرفتار آمده‌ام و آرام‌آرام دارم هضم می‌شوم. چه جای غریبی برای زندگی پیدا کرده‌ام، غاری بین مرگ و زندگی. فرجام ناگوار من را باش! 
از تاریکی می‌ترسم. 
تاریکی بهم هجوم می‌آورد. 
شمع دارم و همین برایم اندک محافظی است. این دفتر ربوده‌شده را هم دارم که آهسته‌آهسته سیاهش می‌کنم.
پیش از آنکه آخرین شمع بسوزد، قصهٔ زندگی‌ام را خواهم گفت. ولی روراست بگویم: دنبال نبرد و خون‌ریزی نباشید؛ قصهٔ من داستان جنایی است و نه ماجراهای عشقی دارد. اما قبل از این بلاها، آن‌وقت‌ها که روی زمین بودم،‌کار شگفت‌انگیزی ازم سر زد. کاری نشدنی. و برای همان چیز ـ شاید برای اینکه دنیا به تعادل برگردد ـ دارم بهای سنگینی می‌پردازم. پس قصهٔ روسیاهی‌ام را می‌گویم؛ قصه‌ای فوق‌طبیعی، ولی واقعاً نابودکننده.»

«از تونل سیاه به پایین پرت شدم، خوردم این‌ور و آن‌ور گلویش، گرمب‌ گرمب‌ کوبیده شدم، خرد شدم، گفتم تمام، نفس‌های آخرم است. پایین و پایین‌تر افتادم، به جایی سیاه و نمورتر، تا آخرش سقوطم به پایان رسید. به زمینی فروآمدم و دوباره نفسم بالا آمد. ولی این دیگر چه زمینی بود؟ این دیگر چه جای عجیبی بود؟ خیس‌وتلیس روی زانوهایم بلند شدم. هن‌هن‌کنان، نفس‌زنان؛ عجبا که زنده بودم! تک‌وتوک خراشی روی بدنم افتاده بود، کبود شده بودم، کوفته، خونی، ولی خب، هرچند عجیب بود، ولی زنده بودم، ولی چه زنده بودنی؟
زار و نزار، آزرده از این تاریکی نمناک، کم‌کم شروع کردم به درک محیط دوربرم. کف مرطوب بود ولی شُل نبود. کورمال دست دراز کردم اما دستم به جایی بند نشد. ترسان از جا بلند شدم. انتظار داشتم کله‌ام به جایی بخورد، ولی وقتی سرپا شدم سرم به هیچ سقفی نخورد. با احتیاط دستان لرزانم را بالا بردم. حدس زدم دیگر باید به یک جایی بخورد. ولی هیچ. همه‌اش هوا. هرچه دست دراز می‌کردم و قدم را می‌کشیدم فقط به یک فضای خالی می‌خورد. لحظه‌ای بعد، صدای ضعیفی شبیه چک‌چک قطرات از بلندای سقف به گوشم رسید. هنوز که هنوز است از این چک‌چک مداوم به عذابم. پس اینجا هم برای خودش فضایی داشت.»

«حالا این را می‌دانم که آن روز توی اتاق کوچکی بودم، مثل یک‌جور اتاق انتظار، در این حد برایم روشن بود. عجیب بود که دو طرفم اتاق بود و باز هم پله‌های دیگر. حالا با این شعلهٔ لرزان از آن بالا می‌روم تا دوروبرم را بهتر بشناسم. 
سرانجام دریافتم که داخل کشتی‌ام هستم به اسم ماریا، از کوپنهاگ. بر پاشنهٔ کشتی و دو طرفش این‌طور حک شده بود.
انگار میزبان جادار من، شبیه هتل‌داری کاربلد، آمدنم را پیش‌بینی کرده و محل سکونتم را فراهم کرده بود. گویا میزبانم در اقیانوس در حال حرکت بوده که به این کشتی بادبانی ماهیگیری برخورده و چون آن را با لقمهٔ گندهٔ لذیذی اشتباه گرفته، دهان بزرگش را عین پل متحرک باز کرده و کل کشتی را یکجا بلعیده است. 
این است که می‌بینید من صاحب خانه‌ای شده‌ام. اگر پسرم ـ عزیزدلم و همهٔ داروندارم ـ را دیدید، لطفاً آدرس جدیدم را به او بدهید: 
ژپتو لورنزینی
کشتی بادبانی ماریا
قبلاً کوپنهاگ، حالا در دل هیولایی دریایی
دریای مدیترانه
کشتی سه دکل دارد: دکل پاشنه، دکل اصلی و دکل سینهٔ کشتی. همه‌شان شکسته و ترک خورده‌اند. بلندترینشان، قرص و محکم به سقف جانور چسبیده و همان‌جا گیر کرده، مثل استخوان ماهی، بعید می‌دانم که دیگر از آنجا دربیاید.»

در شهر کوچک کولودی توسکانی، یک منبت‌کارِ تنها آرزو می‌کند که کاش یک پسر داشت. یک روز، جوزپه ـ که بیشتر او را به نام ژپتو می‌شناسند ـ انگار که چوب به او فرمان داده باشد، پسری از چوب کاج برای خود می‌سازد؛ عروسکی که امیدوار است با خود به یک تور جهانی ببرد. اما زمانی که خلقت جدید و زیبایش به شکلی جادویی جان می‌گیرد ژپتو جیغ می‌زند و پسرک پینوکیو، از آغوش او بیرون می‌پرد و به درون شب فرار می‌کند. با این‌که او روز بعد برمی‌گردد، اما او پسری مکار است که پدرش را عذاب می‌دهد و اقتدار او را به چالش می‌کشد و داستان‌ها و دروغ‌هایی به هم می‌بافد. در نتیجه بینی او، همان بینی‌ای که پدرش تراشیده بود؛ مانند یک شاخ جلوی چشمانش رشد می‌کند. هنگامی که پسر پس از آخرین دعوا ناپدید می‌شود، پدر به دنبال او می‌گردد و در پی شایعه‌ای سر از ساحل در می‌آورد و به دریا می‌رود و آن‌جا یک ماهی بزرگ او را می‌بلعد. او در شکم این موجود در انتظار روزی است که پسر فراری‌اش بالاخره او را پیدا کند و آن دو با هم آشتی کنند.

• کتاب عمارت رصدخانه اثر تأثیرگذار ادوارد کری نویسندهٔ انگلیسی است که به سبک گوتیک و وحشت نوشته شده است. عمارت رصدخانه در واقع یک مطالعۀ تاریک و عجیب‌وغریب از مردان و زنان تنهایی است که در تاریک‌ترین حاشیۀ رابطۀ متعارف انسانی گیر افتاده‌اند. عمارت رصدخانه رمانی غریب و فراموش نشدنی است. روایتی منحصربه‌فرد که از زبان ساکنان عمارتی عجیب نقل می‌شود.