مجوس کرملین

مجوس کرملین از سایت گودریدز امتیاز ۴.۱ از ۵ را دریافت کرده است.

مجوس کرملین از سایت آمازون امتیاز ۴.5 از ۵ را دریافت کرده است.

مجوس کرملین اولین رمانِ جولیانو دا اِمپولی است که در سال ۲۰۲۲ به زبان فرانسوی منتشر شد. این کتاب داستان ملاقات خیالی نویسنده در شبی در مسکو با وادیم بارانُف مرموز است که زمانی هنرمند و تهیه‌کنندهٔ برنامه‌های تلویزیونی واقع‌نما بود تا زمانی که تبدیل به مشاور سیاسی و دست راست پنهان پوتین می‌شود و زمانی به او لقب «مجوس کرملین» یا «راسپوتین جدید» را داده بودند. بارانُف که اکنون و در زمان تعریف‌کردن داستان بازنشسته شده است، دوران جوانی خود و زندگی در روسیه را در دههٔ 1990 به یاد می‌آورد و دربارهٔ سهم خود در ظهور سیاسی تزار و تجربه‌اش در قدرت بودن صحبت می‌کند.

از جنگ چچن تا بحران اوکراین و المپیک سوچی، این کتاب تصویری از روسیهٔ امروزی به دست خواننده می‌دهد و هم‌زمان تفکری عمیق دربارهٔ قدرت ارائه می‌دهد. اگر به سیاست، قدرت و عوامل پشت صحنهٔ حکومت‌ها علاقه دارید، مجوس کرملین رمانی بسیار زیبا است که نه‌تنها داستان مشاور مرموز و پنهان پوتین را روایت می‌کند، بلکه مثل یک آیینه، شما را با سؤالات عمیقی دربارهٔ حقیقت، رسانه و قدرت روبه‌رو می‌کند.

«از دیر زمانی پیش، ناهمگون‌ترین داستان‌های ممکن درباره‌ی او دهان‌به‌دهان می‌گشت. برخی می‌گفتند در صومعه‌ای در کوه آتوس عزلت گزیده است تا در میان صخره‌ها و مارمولک‌ها به نیایش بنشیند. دیگران سوگند می‌خوردند که او را در ویلایی در سوتوگرانده دیده‌اند، مشغول خوشگذرانی در میان انبوهی از مانکن‌های معتاد به کوکائین. گروهی دیگر نیز ادعا می‌کردند که ردپای او را در باند فرودگاه شارجه یافته‌اند، یا در ستاد فرماندهی شبه‌نظامیان دونباس، یا در میان ویرانه‌های موگادیشو. از وقتی وادیم بارانُف از شغل خود در مقام مشاور تزار کناره‌گیری کرد، حکایات پیرامون او نه‌تنها رنگ نباختند، بلکه چندبرابر هم شدند. چنین اتفاقاتی گاه رخ می‌دهد. اغلب قدرتمداران هاله‌ی جذبه‌ی خویش را از منصبشان به دست می‌آورند. اما به محض این‌که جایگاه خود را از دست می‌دهند، به نظر می‌رسد دوشاخه‌‌شان از برق کشیده شده است. یکباره بادشان خالی می‌شود، درست مثل عروسک‌های غول‌پیکر ورودی شهربازی‌ها، چنان‌که اگر در خیابان چشمت به آن‌ها بیفتد، از خود می‌پرسی چنین آدمی چگونه توانسته است آن‌همه شور و حرارت برانگیزد؟»

«او را «مجوس کرملین» و «راسپوتین جدید» می‌نامیدند. در آن زمان نمی‌شد نقشش را به‌روشنی تعریف کرد. وقتی رئيس‌جمهور رسیدگی به امور جاری را به پایان می‌برد، تازه سروکله‌ی بارانُف در دفتر او پیدا می‌شد. این منشی‌ها نبودند که او را خبر می‌کردند. شاید تزار شخصاً با خط مستقیم خود وی را فرامی‌خواند. شاید هم خودش موعد دقیق ملاقات با رئيس‌جمهور را حدس می‌زد، آن‌ هم به لطف همان استعدادهای شگرفی که همگان از آن‌ها حرف می‌زدند، اما هیچ‌کس نمی‌توانست از ماهیت دقیقشان چیزی بگوید. گهگاه شخص سومی هم به آن دو ملحق می‌شد، یک وزیر مطرح یا رئيس یک شرکت دولتی. اما با در نظر گرفتن این‌که در مسکو، اصولاً و از قرن‌ها قبل، هیچ‌کس هرگز هیچ‌چیز نمی‌گوید، حتی حضور این شاهدانِ گاه و بیگاه هم نمی‌توانست بر فعالیت‌های شبانه‌ی تزار و مشاورش پرتوی بیفکند. با این همه، گاهی پیش می‌آمد که عواقب این نشست‌ها از پرده بیرون بیفتد. مثلاً یک روز صبح، روسیه از خواب برخاست و دریافت که ثروتمندترین و مشهورترین تاجر کشور و نماد نظام نوپای سرمایه‌داری را دستگیر کرده‌اند. در نوبتی دیگر، رؤسای جمهوری‌های فدراسیون، این منتخبان مردم، همگی از کار برکنار شدند و نخستین اخبار بامدادی به اطلاع شهروندانِ هنوز نیمه خواب‌آلود رساند که از این پس تزار رئيس‌جمهوران را منصوب می‌‌کند، تنها تزار و نه هیچ‌کس دیگر.»

«چند سال بعد، وقتی من پا به مسکو گذاشتم، خاطره‌ی بارانُف همچون شبحی ناپیدا بر فراز شهر پرسه می‌زد، شبحی رهاشده از کالبدی کم و بیش غول‌آسا که هرگاه فراخواندنش به قصد توجیه یکی از اقدامات بسیار مبهم کرملین سودمند می‌نمود، مجال می‌یافت این‌جا و آن‌جا پرسه بزند. و از آن‌جا که مسکو، این پایتخت ناشناخته‌ی عصر جدیدی که هیچ‌کس نمی‌توانست حد و مرزش را مشخص کند، به شکلی نامنتظر توجه همگان را به خود جلب کرده بود، مجوس سابق کرملین حتی بین ما خارجی‌ها نیز مفسران خود را داشت. یکی از خبرنگاران بی‌بی‌سی مستندی ساخته و در آن بارانُف را مسئول به‌کارگیری شگردهای تئاتر آوانگارد در سیاست شمرده بود. خبرنگار دیگری نیز در کتاب خود بارانُف را در قامت گونه‌ای تردست توصیف می‌کرد که می‌توانست تنها با یک بشکن ساده شخصیت‌ها و احزاب را پیدا و ناپیدا کند. یک استاد دانشگاه تک‌نگاری‌ای را به او اختصاص داده بود: «وادیم بارانُف و ابداع دموکراسی جعلی.» همه از خود می‌پرسیدند اخیراً مشغول چه کارهایی بوده است. آیا هنوز بر تزار نفوذی داشت؟»

مجوس کرملین داستانی خیالی است که حول محور وادیم بارانُف می‌چرخد؛ کارگردان و تهیه‌کنندهٔ برنامه‌های تلویزیونی واقع‌نما که پس از مدتی مشاور سیاسی و درست راست پنهان پوتین می‌شود. بعد از این‌که وادیم از سِمت خود استعفا می‌دهد، شایعات بسیاری درباره‌اش پخش می‌شود و هیچ‌کسی نمی‌تواند واقعاً واقعیت را از دروغ تشخیص بدهد تا این‌که یک شب وادیم بارانُف داستان زندگی‌اش را برای نویسندهٔ کتاب بازگو می‌کند. این کتاب خواننده را به دل سیاست و قدرت در روسیه می‌کشاند، جایی که درباریان و الیگارش‌ها دائماً در حال نبرد برای رسیدن به نفوذ و قدرت هستند و وادیم نیز استراتژیست اصلی رژیم است که کشور را به یک صحنهٔ تئاتر سیاسی تبدیل می‌کند. اما وادیم یک شخصیت جاه‌طلب معمولی نیست؛ او شاعری گمشده میان گرگ‌هاست که سعی می‌کند از سیستمی خودساخته، راهی برای رهایی بیابید.

شخصیت اصلی این کتاب وادیم بارانُف، یک شخصیت تخیلی است اما ویژگی‌های مشترک زیادی با ولادیسلاو سورکوف سیاستمدار روسی دارد که مشخصات غیرمعمول او ـ عشق به رپ، کارگردان تئاتر، آوانگارد،‌ نویسنده و تاجر ـ باعث شد تا نیویورک تایمز او را یکی از «جذب‌کننده‌ترین چهره‌های روسیه» بنامد. درست مانند بارانُف، سورکوف مردِ ولادیمیر پوتین در سایه بود یا همان «شاعری میان گرگ‌ها».  نویسنده هنگام تحقیقات برای نوشتن اثر قبلی‌اش و مقاله‌ای که به مشاوران رهبران پوپولیست اختصاص داشت، با شخصیت ولادیسلاو سورکوف آشنا شد و تصمیم گرفت رمانی را به او اختصاص دهد. همچنین نویسنده در این رمان از بسیاری حقایق تاریخی استفاده کرده که ولادیمیر پوتین شخصیت اصلی آن است.

• کتاب فرار بی‌فرجام اثر یوزف روت نویسندهٔ اتریشی است. داستان این رمان در بازۀ زمانی بین سال 1916 تا سال 1926 اتفاق می‌افتد. رمان از شهر ایرکوتسک شروع می‌شود و در پاریس به پایان می‌رسد. راوی داستان در طول سفر خود در شهرهای اوکراین، باکو، وین و یک شهر دانشگاهی در آلمان کنار رود راین که نام آن در رمان مشخص نشده، زندگی می‌کند. 

• کتاب خاطرات جنگ خوک اثر آدلفو بیوئی کاسارس نویسندهٔ آرژانتینی است. این کتاب چهارمین رمان این نویسنده است که آن را در حدود ۵۵ سالگی‌اش نوشت و از زبان اسپانیایی به فارسی ترجمه شده است. خاطرات جنگ خوک که در سال ۱۹۶۹ منتشر شد، داستانی کوتاه و حکایتی از جنگ میان نسل‌های پیر و جوان است. وقایع این رمان در حومهٔ پالرمو، در شهر بوئنوس‌آیرس رخ می‌دهند و قهرمانِ آن فردی بازنشسته است که یک روز از خواب بیدار شده و متوجه می‌شود که جوانان تصمیم گرفته‌اند به افراد پیر حمله کرده و جانِ آن‌ها را بگیرند.