جامعه روستایی ایران در دوره قاجار (امیر کبیر)

انتشارات امیرکبیر منتشر کرد :
روستانشینی رایج ترین شکل زندگی در طول تاریخ ایران بود تا نیم قرن پیش بخش زیادی از جمعیت ایران در روستاها زندگی می کردند و اساس اقتصاد کشور بر تولید کشاورزی استوار بود در آن دوره مهمترین درآمد حکومتها مالیاتهای ارضی بود که از روستاییان گرفته می شد و مالکیت ،زمین منبع عمده نفوذ سیاسی و جایگاه اجتماعی افراد به شمار می رفت هر چند تجاری شدن بخشی از کشاورزی ایران در نیمه دوم حکومت قاجار و وقوع انقلاب مشروطه تغییرات جزئی در نظام قدیم روستانشینی به وجود آورد اما تا زمان اصلاحات ارضی قاعده کلی همچنان برقرار بود و روستاها به عنوان کانونهای اصلی تولید ثروت محسوب می شدند.
در این میان دوره قاجار به عنوان میراث دار نظام کهن روستانشینی و طلایه دار اصلاحات بعدی اهمیت فراوانی دارد و می تواند ما را با هر دو شیوه قدیم و جدید روستانشینی و اولین زمینه ها و نشانه های تغییرات زندگی روستایی آشنا سازد اما متأسفانه تاکنون مورد توجه جدی پژوهشگران قرار نگرفته است. البته برخی از محققان کوشیده اند با استفاده از چارچوبهای نظری همچون شیوه تولید آسیایی ، فئودالیسم، فئودالیسم ،ایرانی پاتریمونیالیسم استبداد شرقی و استبداد ،ایرانی به بررسی جامعه روستایی ایران در دوره قاجار بپردازند و ساختارهای ،اجتماعی ،اقتصادی، سیاسی و فرهنگی آن را با الگوهای نظری موجود تطبیق دهند؛ اما جامعه روستایی ایران با هیچکدام از چارچوبهای نظری فوق قابل تطبیق و تحلیل نیست و نیازمند بررسی دقیق و موشکافانه ویژگیهای خاص ،سیاسی اجتماعی ،اقتصادی فرهنگی و تاریخی این جامعه است.
فروشگاه اینترنتی 30بوک