اسیر خشکی

دوريس لسينگ در سال 2010 برندة جايزه ادبي نوبل شد . يک نويسنده انگليسي که در سال 1919 متولد شد و احساسي صوفيانه دارد . خوانندگان ايراني با آثارش بعد از اخذ جايزه نوبل بيشتر آشنا شدند . او در شرح احساسات و شخصيت زنان ، زباني بسيار قدرتمند دارد . شخصيت اول رمان « اسيرِ خشکي » زن جواني است که ميان سرخوردگي‌هاي سياسي‌اش در حزب کمونيست و جمع هم‌حزبي‌هاي جوانش ، روابط فروپاشيده‌اش با والدين خود ، ارتباطي عاطفي با رفيق هم‌حزبي‌اش دارد و در بيان احساسات خود به عنوان يک زن ، سرگشته و در آستانة از خود بيگانگي است . « اسير خشکي » در بحراني‌ترين دوران زندگي اين شخصيت که دوراني پر فراز و نشيب از تاريخ معاصر جهان نيز هست ، روايتگر مسيري است که اين زن مي‌پيمايد . در ادبيات بريتانيا براي « جين آستين » جانشيني سزاوارتر و قَدَرتر از « دوريس لسينگ » وجود ندارد . « اسير خشکي » خاطراتي است که نه به جنبش کارگري و نه به سوسياليسم جهاني بلکه به زني به اسم « فلورا » تقديم مي‌شود که شايد بهترين و مهربان‌ترين زن بوده است.