انتشارات چشمه منتشر کرد:
ادبيات داستاتي در دهه پنجاه، همانند دهه چهل، جانشيني است براي فعاليت‌هاي سياسي و حزبي، زيرا در جامعه‌اي استبدادي که اجازه‌ي فعاليت‌هاي سياسي به مخالفين داده نمي‌شود و وسايل ارتباط همگاني به ويژه روزنامه‌ها تحت کنترل‌اند و سانسور مي‌شوند، اين امري بديهي است. در چنين شرايطي است که داستان و شعر در مکان فعاليت‌هاي سياسي قرار مي‌گيرد و داستان‌نويس و شاعر به جاي مبلغ، مروج و تهييج‌گر حزبي و سازماني مي‌نشيند و عرصه ادبيات محل جذب جواناني مي‌شود که براي گفتن «حرفي» دارند و مي‌خواهند «کاري» بکنند؛ گرچه اين جابه‌جايي نقش‌ها در اين دوران عارضه‌اي است ناشي از مجموعه شرايط سياسي جامعه؛ اما اين عارضه‌تبديل به معنايي براي ادبيات شد و بسياري از اديبان و سياسيون، اين «عارضه» را به عنوان مفهوم و معناي ادبيات گرفتند؛ پس عجيب نيست هنگامي که مشاهده مي‌کنيم حتي در سال‌هاي 57-60 باز هم داستان‌ها و شعرهايي به سبک و سياق سال‌هاي پيش‌تر از آن، با زباني صريح و روشن و نه زبان داستان نوشته و سروده مي‌شود.
فروشگاه اينترنتي 30بوک
شاید بپسندید
از این نویسنده
