سگ‌های سیاه

سگ‏‌هاى سياه در دايره‌‏هايى تودرتو ساخته مى‏‌شود: عشق، شور و سرمستى معنوى، كشف حقيقت شخصى و يافتن توضيح براى كائناتى كه «به سرنوشت پرولتاريا اهميتى نمى‏‌دهد»، عقل و توضيح مادى جهان، سياست و جزم‏‌انديشى و فروپاشى «هر آن‌چه سخت و استوار است»، از ديوار بلند برلين تا ديوارهاى بلندى كه شرق و غرب روح آدمى را به دو نيم مى‏‌كند و نيمه‏‌هاى پيداشده را در پس ِ پشت ويرانه‏‌هاى خود گم. سگ‏‌هاى سياه نه‏‌فقط در زمينه هم‏‌آميزى درون‌مايه‏‌هاى ناظر بر مفاهيم و جهان‏‌هاى گوناگون و متضاد استادانه است كه در تلفيق و تركيب شكل‏‌هاى مدرن روايت رمان، از انواع قصه‏‌گويى تا تأملات متفكرانه و خودگويه‏‌هاى عاطفى، نيز ساختارى ظريف و هنرمندانه دارد. رمانى كه جا و مجال مى‏‌دهد به خواندن چندباره.