نیل

احساس مي کنم پر شده ام ، چيزي دارد درونم سرريز مي کند . ميان اين همه رنگ نشسته ام . صداي ماشين ها از خيابان مي آيد . چراغ قرمز است ، از بين نرده ها مي بينم . کنار فواره پسرکي با کلاه نارنجيو شلوار آبي مي خندد. کلاغ ها ي سياه در آسمان آبي پرواز مي کنند. زني تنها با روسري صورتي از کنارم مي گذرد . خاطرات خاکستري در سرم دور مي زنند. ، لحظه هاي رنگ پريده ي آينده انتظارم را مي کشند و ميشود با نوک تيز مداد بي سپر جنگيد اما تا هست رنگ هست ، مثل رنج که بابائي ندارد .