مرگ در میزند

نشر چشمه منتشر کرد: نمايش در اتاق خواب خانه‌ي دو طبقه نات اکرمن رخ مي‌دهد که جايي در کيوگارد نز واقع است. کف اتاق کيپ تا کيپ با قالي فرش شده است. يک تخت‌خواب دو نفره ي بزرگ و يک ميز توالت بزرگ. اتاق اسباب و اثاثه و پرده مفصل دارد، و روي ديوارها چند تابلوي نقاشي و يک دماسنج زشت آويزان است. به هنگام بالارفتن پرده، موسيقي ملايمي ‌به گوش مي‌رسد. نات اکرمن، توليدکننده‌ي لباس، پنجاه وهفت ساله، طاس وشکم گنده، روي تخت دراز کشيده و روزنامه‌ي ديلي‌نيوز فردا را دارد تمام مي‌کند. لباس حمام به تن و دم پايي به پا دارد، و در پرتو چراغي که روي ميز سفيد کنار تخت است، مطالعه مي‌کند. بخشي از کتاب: زمان نزديک نيمه شب است. ناگهان صدايي مي‌شنويم، و نات روي تخت به حال نشسته در مي‌آيد و به پنجره نگاه مي‌کند. نات: اين ديگه چي يه؟ شبح تيره ي شنل پوشي ناشيانه مي‌کوشد از پنجره بالا بيايد. اين جناب مزاحم باشلق و لباس چسبان سياهرنگي پوشيده است. باشلق سرش را پوشانده است، اما چهره‌ي ميانسال و سفيد سفيدش را مي‌بينيم. به ظاهر چيزي است شبيه نات. با صداي بلند نفس نفس مي‌زند و لبه‌ي پنجره مي‌لغزد و داخل اتاق بر زمين مي‌افتد. مرگ: (چون کس ديگري نمي‌تواند باشد!) يا عيسي مسيح، کم مونده بود گردنم بشکنه. نات: مات و مبهوت نگاه مي‌کند. شما کي هستي؟ مرگ: مرگ. نات: کي؟ مرگ: ببينم ـ مي‌شه بشينم؟ کم مونده بود گردنم بشکنه. مثل برگ دارم مي‌لرزم. نات: شما کي هستي؟ مرگ: عرض کردم که مرگ. ببينم، يه ليوان آب پيدا مي‌شه؟ نات: مرگ؟ منظورت چي يه، مرگ؟ مرگ: تو چه ت ئه؟ مگه لباس سياه و صورت سفيدم رو نمي‌بيني؟ نات: چرا. مرگ: ببينم امشب شب جشن قديسي ـ چيزي يه؟ نات: نه. مرگ: پس من مرگ ام ديگه. حالا مي‌شه يه ليوان آب ـ يا آب معدني ئي ـ چيزي ـ بهم بدي؟ نات: اين يه جور شوخي يه...؟ مرگ: شوخي چي يه؟ مگه پنجاه وهفت سالت نيست؟ مگه تو نات اکرمن نيستي؟ شماره‌ي ???، خيابون پاسيفيک؟ مگه اين که گم کرده باشم ـ احضارنامه رو کجا گذاشتم؟ جيب‌هايش را مي‌گردد و سرانجام برگه‌ي آدرس داري در مي‌آورد. ظاهراً آن را کنترل مي‌کند. نات: از من چي مي‌خوايي؟ مرگ: چي مي‌خوام؟ فکر مي‌کني چي مي‌خوام؟ نات: حتماً شوخيت گرفته. من کاملاً سرحال و سالم‌ام. مرگ: ( بي اعتنا ) آ – هان. (به دوروبر مي‌نگرد.) جاي خوشگلي يه. خودت درستش کردي؟ نات: يه دکوراتور داشتيم، اما خودمون هم باهاش کار کرديم. مرگ: ( به عکسي روي ديوار نگاه مي‌کند.) من از اين بچه‌هاي چشم درشت خوشم مي‌آد. نات: من فعلاً نمي‌خوام برم. مرگ: نمي‌خوايي بري؟ تو رو خدا شروع نکن که حالش رو ندارم. مي‌بيني که، از صعود حالت تهوع بهم دست مي‌ده. نات: چه صعودي؟ مرگ: از ناودون اومدم بالا. مي‌خواستم يه ورود نمايشي داشته باشم. ديدم پنجره‌ها بزرگ اند و تو هم بيداري داري مطالعه مي‌کني. گفتم به زحمتش مي‌ارزه. بالا مي‌رم و با يه کمي‌ـ ‌چيز ـ وارد مي‌شم. فروشگاه اينترنتي 30بوک