تشکيل سلسله پادشاهان صفوي يکي از نقاط عطف در جاده پر پيچ و خم تاريخ ايران زمين است. گرچه شاهان اين سلسله اغلب به زبان ترکي صحبت مي‌کردند و گاه به اين زبان شعر مي‌سروده‌اند اما پژوهندگان و مورخان، آن‌ها را رهبران حکومتي سراسر ايراني مي‌شمارند که موفق مي‌شوند با تمسک به زنجيره‌اي از ريسمان‌هاي گوناگون از ايران تکه‌تکه، کل واحدي بسازند. شاه اسماعيل بنيانگذار سلسله صفويه براي رسمي کردن مذهب شيعه در ايران اگر در پي هدفي بود بيش‌تر به اهدافي خارجي مي‌انديشيد؛ به‌نظر مي‌رسد شاه اسماعيل دو هدف عمده در سر داشت؛ در وهله اول کوشيد با رسمي‌کردن آيين تشيع به هماوردجويي در برابر حکومت ترکمن‌ها (آق‌قويونلوها يعني صاحب گوسفندان سفيد) بپردازد. از سوي ديگر رهبر نامدار صفوي با رسميت بخشيدن به تشيع در قلمرويي که در همسايگي قدرت سني مذهب ايستاده بود، به راهکارهايي براي مقابله با قدرت تحميلي امپراتوري مي‌انديشيد؛ اگر شاه اسماعيل موفق مي‌شد در کنار امپراتوري قدرتمند عثماني، امپراتوري شيعه مذهب يکپارچه‌اي بسازد، مي‌توانست از فشار سنگين و سهمگين عثماني‌ها بر ايران بکاهد. کتاب "تاريخ صفويه" سرآغازي بر يک مقطع تاريخي است که رويدادهاي ايران را در زمان تشکيل سلسله صفويان بررسي مي‌کند.
شاید بپسندید
از این نویسنده
