در پیرامون خودمداری ایرانیان

خود مداري (معادل خودمحوري، تک روي)- متمايز از فردگرايي غربي- يکي از ويژگي هاي روانشناسي خاص ما ايرانيان در قلمرو هستي فردي و اجتماعي مان است. در اين رساله گرايش انسان به زندگي در قلمرو رفع نيازها و تحقق منافع شخصي و خصوصي آني و فوري به عنوان تعريف خودمداري در نظر گرفته مي شود. در سنجش زمينه هاي خودمداري، حکومت استبدادي به عنوان مهم ترين عامل روبنايي آن معرفي شده و سپس وحدت و تضاد خودمداري و حکومت استبدادي همراه با شيوه زندگي خودمدارانه همچنان که برخي ويژگي هاي فکري، کرداري و عاطفي خودمداري مورد بررسي قرار مي گيرد. در پايان نيز اشاره اي مي شود به چگونگي مبارزه با خودمداري به عنوان يکي از موانع مهم در روند تحقق تجددخواهي در ايران و استقرار حق ايرانيان در تعيين سرنوشت خود.