جلد دوم کتاب نمايش هاي ايراني به تعزيه اختصاص داردکه صادق عاشورپور آن را تاليف کرده است. بخش اول کتاب به تعريف تعزيه و منشا پيدايش تعزيه مي پردازد . فصل دوم نگاهي دارد به چند متون مکتوب به جا مانده از دوره پيش از اسلام درباره تعزيه . در بخش سوم به پيدايش تکيه و اجرا در تعزيه و پيدايش سکو و پيدايش لباس ومعني آن درتعزيه مي پردازد . در بخش چهارم کتاب به علماي شيعه و تعزيه و در بخش پنجم به اين سوال پاسخ داده مي شود که چرا زن در تعزيه حضور ندارد .بخش ششم به بازيگر تماشاگر ،تماشاگر بازيگر در تعزيه اختصاص دارد . بخش هشتم به تشبيه مي پردازد و بخش نهم به تعزيه زنانه . بخش دهم کتاب به ياداشت هايي از ايرانيان درباره تعزيه ،افرادي چون زرين کوب ،ملک الشعراي بهار ومرتضي مطهري اختصاص دارد . بخش يازدهم به مصراع در تعزيه و بخش دوازدهم شامل چندمتن از تعزيه مي باشد . دردو بخش پاياني کتاب به نماد ونشانه ها در تعزيه و تعزيه از نگاه سياحان پرداخته مي شود . گزيده متن: استاد شهيد مرتضي مطهري (روحاني) «در قديم موضوعي بود به نام شبيه‌خواني (در تهران هم خيلي زياد بوده است) که در واقع نوعي نمايش از حادثة کربلا بود. نمايش قضية کربلا في حد ذاته بدون شک اشکال ندارد؛ يعني نمايش از آن جهت که نمايش است اشکالي ندارد. ولي ما مي¬ديديم و همه اطلاع دارند که خود مسئلة شبيه خواني براي مردم هدف شده بود؛ ديگر هدف امام‌حسين و ارائة داستان کربلا و مجسم کردن آن حادثه مطرح نبود. هزاران چيز در شبيه‌خواني داخل شده بود که آن را به هر چيزي شبيه مي¬کرد غير از حادثة کربلا و قضية امام حسين؛ و چه خيانت‌ها و شهوت‌راني‌ها و اکاذيب و حقه‌بازي‌ها در همين شبيه‌خواني-ها مي¬شد، که گاهي به طور قطع مرتکب امر حرام مي‌شدند.
شاید بپسندید
از این نویسنده
