دانش منطق

انتشارات نگاه منتشر کرد:
فلسفه هگل ميتوان گفت كه او به انتقاد از كانت پرداخت و فلسفه كانت را جزم گرايي ذهني و تنبلي عقل ناميد.
دو مشخصه مهم فلسفه هگل؛ متد ديالكتيكي و وابستگي تاريخي آن هستند. هگل ميگفت ؛ هنر- دين – فلسفه هركدام با ابزاري جوياي حقيقت خاص و موعود خود هستند. به نظر هگل ديالكتيك، هستي ناآرام است كه هميشه بسوي كيفيتي عاليتر درحال حركت است. او دولت را آخرين شكل سازمان اجتمايي و كاملترين نوع آن ميدانست.
هگل در طول تاريخ انديشه از سه نوع دولت نام ميبرد؛ دولت مستبد شرقي- آسيايي كه فقط حاكمان درآن آزاد هستند، دولت رومي-ي وناني باستان كه فقط شهروندان اشرافي و برده داران درآن آزاد بودند و دولت مسيحي- اروپايي كه بايد در آن تمام انسانها آزاد گردند.
ديالکتيک فلسفه هگل عبارت بود از انتزاعي که براي وقايع تاريخي و رويدادهاي تعيين‌کننده در تاريخ که در آن دو نيروي متضاد در برابر هم قرار ميگيرند.
براي فهم بهتر مطلب مي‌‌توان مثال ملموسي زد: يک آونگ را در نظر بگيريد هر گاه از تعادل خارج شود به اوجي در يک سمت مي‌‌رسند سپس با سرعتي افزوده به سمت ديگر خواهند رفت و اگر نيرويي به ان وارد نشود اين بار کمتر از بار قبل منحرف مي‌‌شوند تا در نهايت به تعادل مي‌‌رسد. همين در جامعه انساني از مسائل اجتماعي تا مسائل روز مره و تصميمات ساده اتفاق مي‌‌افتد.
بدين معني که هر تصميمي وقتي در يک سمت از واقعيت قرار مي‌‌گيرد منجر به صحيح به نظر رسيدن سمت ديگر واقعيت مي‌‌شودولي به هر حال روزي اين نوسان به تعادل (يافتن واقعيت) مي‌‌انجامد .
…هگل، گئورگ ويلهلم فريدريش (1831-1770) “دانش منطق” دومين اثر بزرگ خود را، آنگاه که به عنوان رييس دبيرستان “اگيدين” در “نورنبرگ” اقامت داشت پديد آورد. اين اثر در سال‌هاي 1812 تا 1816 در سه بخش انتشار يافت. هگل مهم‌ترين فيلسوف عصر جديد است که مفهوم تاريخ‌مندي هستي را در فلسفه وارد مي‌کند. قانوني که هم بر کّل سير تکامل روح و هم بر تمام اجزاي آن حاکم است، قانون ديالکتيک است که هگل آن را در دانش منطق بسط داده است. ديالکتيک شايد از مهم‌ترين اجزاي فلسفة هگل است، او در اين حوزه قوانين مختلفي از جمله قانون تبديل کميت به کيفيت و بالعکس، قانون وحدت ضدّين، قانون نفيِ نفي را صورت بندي کرده و تضاد را اصل محرکة هر گونه تحوّل و جوهرة ديالکتيک دانسته است…
فروشگاه اينترنتي 30 بوک