تاریخ ‌نگاری فارسی

جولي اسکات ميثمي در کتاب تاريخ‌نگاري فارسي جايگاه نوشته‌ي تاريخيِ فارسي را در عرصه‌ي تاريخ‌نگاري اسلامي بررسي مي‌کند و اهميت آن را در طول تقريباً سه قرن (چهارم تا ششم هجري قمري) نشان مي‌دهد. فرض مهمي که ميثمي تا حدودي به اثبات مي‌رساند اين است که هدف مورخان آن ادوار اصولاً ثبت وقايع نبوده است. آن‌ها پيش از هر چيز مي‌خواسته‌اند روايتي معنادار از رويدادها به دست دهند. او علاوه بر اين، به سبک و شيوه‌ي بيان، علت گزينش رويدادها، انگيزه‌ي مورخان، ممدوحان و مخاطبان آن‌ها و نکات ريز و درشت ديگر مي‌پردازد. بررسي کارکرد‌هاي سياسي و فرهنگي تاريخ‌نگاري فارسي و نيز مقايسه‌ي بينش مورخان فارسي‌زبان با نگرش تاريخ‌نگاران اروپا، به‌ويژه در قرون وسطا، ديدگاه گسترده‌تري را درباره‌ي موضوع کتاب در اختيار خوانندگان علاقه‌مند مي‌گذارد.