سقراط

گوئی مرا در پیشگوئی ناتوانتر از قومی دانید که چون مرگ را نزدیک میبیند از فرط شادمانی زیباترین نغمه خویش را ساز می کند زیرا میداند که بزودی نزد خدائی خواهد شتافت که خدمتگزار آن خداست... من نیز از پرستندگان و خادمان همان خدا هستم. از این رو نه در پیشگوئی دستی کمتر از قو دارم و نه در روز مرگ ترسوتر از اویم

مردمان از فلسفه چیزی میخواهند که فلسفه نمیتواند بدهد و بدین جهت از فلسفه ناامید میشوند و این ناامیدی را به زبان نیز می آورند چشم دارند که فلسفه حقیقت را به آنان تحویل دهد، حال آنکه هر کس تنها در تفکر فعال درونی خویش با حقیقت برخورد میتواند کرد.

کریتون می پرسد «سقراط، چگونه به خاکت بسپاریم؟» سقراط میگوید «اگر توانستید مرا نگاه دارید و از چنگ شما نگریختم هرگونه میخواهید بخاک بسپارید.»

آن که با توده مردم به راستی و درستی سخن بگوید زنده اش نمیگذارند از این رو کسی که بخواهد در راه حق نبرد کند و زمانی کوتاه زنده بماند ناچار است به گفت و گو با افراد قناعت ورزد.

من خود سترونم و توانائی زائیدن دانش ندارم از این رو خرده گیرانم راست میگویند که من فقط می پرسم و پاسخی نمی توانم بدهم. خدا مرا مأمور ساخته است که به زائیدن دیگران یاری کنم ولی استعداد زائیدن به من نبخشیده است