در گرگ و میش راه

انتشارات چشمه منتشر کرد: زن‌ها و بچه‌ها با ديدن من پوزخند مي‌زدند، يعني که عقلش سر جا نيست. جوري رفتار مي‌کردند انگار من ديوانه شده‌ام. زنان به من مي‌خنديدند و زخم زبان مي‌زدند. مي‌گفتند از تو ديگر هيچ‌چيز بعيد نيست، ممکن است هرکاري بکني. اگر زني مي‌خواست با من دوست باشد از ترس مردم خودش را کنار مي‌کشيد . من هم سعي مي‌کردم چشمم به چشم کسي نيفتد، يا نشنوم از من چه مي‌گويند. ديگر خودم هم رويم نمي‌شد با کسي رفت‌وآمد کنم، چون طوري رفتار مي‌کردند انگار که من هيچ‌ام... چند سال طول کشيد تا مردم کمتر سربه سرم بگذارند. البته زنان هنوز هم به من نگاه مي‌کنند ولي ديگر چيزي نمي‌گويند، طوري که انگار هيچ‌اتفاقي نيفتاده است. اما براي من اتفاقي بزرگ‌تر از اين نمي‌توانست بيفتد. فروشگاه اينترنتي 30بوک