انسان کامل

تسبیح از آن خداست و کسی نمی تواند در حالت ،شهود خدا را ستایش کند زیرا تسبیح، فنای از شهود است که با شهود از خود فانی میشود و جهان آنی از تسبیح باز نمی ایستد چه تسبیح چون دم برای شخصی که دم بر می آورد، ذاتی است. از این گفتار چنین بر می آید که عالم همیشه در پرده است و با آن تسبیح، دیدار حق را خواستارند.

بدان، نشاید چیزی در جهان، بدون این که به صورت حق درآید از نعمت هستی، برخوردار باشد.