کسی گلدان‌ها را آب نمیدهد

انتشارات چشمه منتشر کرد:
رخ افروز بیشتر سر در گریبانش توی فکر فرو می رفت. چهره اش آرام تر نشان می داد حالا، اما انگار لایه ای خاکستری از غصه چشم ها را پوشانده بود... بیشتر حرف ها را نمی فهمید بهزاد. اما چیزی سنگین توی صدای نرم و دلنشین رخ افروز بود که انگار با پایان سخن توی هوا می ماند و با آن معانی را می شد حس کرد. این طور منظورش را بهتر درک می کرد... هیچ ردی از خودش بر جای نگذاشته بود. سال هایی از آن خانه، از توی ایوان گم شده بود و بعد طوری روزگار می گذراندند که انگار همیشه، از همان نخست همین گونه بوده است. که صبح تنها باشند، خودش و گل بابا و قارقار ممتد کلاغ ها توی باغ و بر سقف ایوان که حالا رنگ بر آن پوسته کرده بود.
- از متن کتاب -
فروشگاه اینترنتی 30بوک