«اتاق افسران» روايتي است از سربازان جنگ جهاني اول؛ از مهندس نظامي که دقيقاً در روزهاي اول جنگ مورد اصابت ترکش خمپاره قرار مي‌گيرد و بخش‌هاي مهمي از صورت و دهانش را از دست مي‌دهد. اين نقص که برآيندي است از ويژگي‌هاي خاص جنگ جهاني اول، انسان خاصي را هم به وجود مي‌آورد. بيشتر فضاي رمان در بيمارستان نظامي مي‌گذرد، در سالني که صورت ازدست‌داده‌هايي همچون شخصيت اول در آن بستري هستند و آرام‌آرام ناچار مي‌شوند با زيست جديد خود خو کنند. دوگن از امر خشن در رمان بسيار استفاده مي‌کند و در اين امر نيز خونسرد است. به همين دليل «اتاق افسران» نوعي رمان جنگ است که در آن انسان حاضر در متن ترحم نمي‌کند، درگير استعاره‌هاي کلان نمي‌شود، اما به وضعيت خود فکر مي‌کند. هر چند اين را هم بايد گفت که رمان به‌هيچ‌عنوان جزء رمان‌هاي رئاليستي سياه يا اکسپرسيونيستي طبقه‌بندي نمي‌شود. زيرا نويسنده خوش‌بينانه به جهان بيروني مي‌نگرد و علي‌رغم حجم بالاي جنازه‌ها و زخم‌هايي که در اين رمان وجود دارد، مي‌توان گفت «اتاق افسران» نوعي روايت است از يک شرايط خاص. حال زيستن با اين شرايط خاص براي پاره‌اي شخصيت‌ها، مصيبت‌ها و وضعيت‌هايي تراژيک پيش مي‌آورد و براي پاره‌اي قابل حل است. در خوانش اين رمان بايد توجه داشت که اين اثر تلاش دارد استعاره‌ي از دست دادن صورت، زبان، فک، يا عناصري را که مهم‌ترين سازندگان چهره‌ي انساني به حساب مي‌آيند، به شکلي غيرنمادين و کاملاً رئاليستي روايت کند. براي همين ناچار است از روابط سه قهرمان اصلي و چند راوي فرعي به نحوي استفاده کند که رمان سمتِ سمبليک شدن پيش نرود و همان حالت رئاليستي خود را حفظ کند. دوگن که اصولاً علاقه‌ي خاصي به فضاهاي عجيب و موضوع‌هاي خاص دارد، در اين رمان نيز مي‌کوشد يک فرايند نسبتاً طولاني زماني، يعني از شروع جنگ جهاني اول تا پايان جنگ جهاني دوم را با حالتي گزارشي به تصوير بکشد تا ساخته شدن نوعي انسان جديد زخم‌خورده در جنگ را براي خواننده به نمايش بگذارد. «اتاق افسران» دقيقاً از چنين فرايندي استفاده مي‌کند. زيرا امر تاريخي با وضعيت انساني خلط شده و به نويسنده اجازه مي‌دهد تا جهان بي‌رحم زيستي پيرامون را به نحوي بازسازي کند که قهرمان‌ها بتوانند سير تطور آن را نشان دهند و اين مهم‌ترين تکنيک نويسنده در نوشتن اين رمان است.
شاید بپسندید
از این نویسنده
از این مترجم
