خاصیت آینگی (شومیز)

انتشارات ني منتشر کرد:
عرفانِ ايراني در عالم انديشه ي ايراني و اسلامي جايگاهي خاص دارد تا حدي که گويي با آن جهان بيني نويني از متن اين فرهنگ برآمده. عارفان ايراني مفاهيم و تعاليم اسلام را معنايي تازه بخشيدند تا جايي که بسياري از دنياداران بر آنان شوريدند و خود در آتش عشق الهي سوختند. و در اين ميان سرآمداني بودند، يکي شان شهيد عين القضات همداني که او را به جرم نوآوري و نوجويي در انديشه ي رايج، از سر جهل و ترس و احساس خطر، از جايگاهش راندند. باز آرام نگرفتند. پس به ديار خويش همدان بازگرداندندش و بر دار آويختندش. اما هنوز آرام نگرفتند پس «پوست بدنش را کندند و در بورياي آلوده به نفتش پيچيده، سوزاندند و خاکسترش را به باد دادند.» اما از او خلاصي نيافتند. زيرا عين القضات در آثارش زنده ماند و خاصيت آينگيتصويري است که از او پابرجا مانده و مي ماند و هرکس به فراخور حال تصوير خويش را در آن مي بيند.
نجيب مايل هروي، نويسنده و پژوهشگر، متولد سال 1329 در هرات است. وي از سال 1350 در ايران زندگي مي کند و پس از طي تحصيلات در دانشگاه فردوسي مشهد، به تحقيق و پژوهش و مطالعه درباره ي عرفان اسلامي و نسخ خطي پرداخته است. مايل هروي همچنين همكاري با آستان قدس رضوي، مرکز پژوهشي ميراث مكتوب و بخش تحقيقات كتابخانه ي مجلس شوراي اسلامي را در كارنامه ي فعاليت هاي خود دارد. او در سال 1386 به دليل تحقيقات گسترده در زمينه ي زبان و تاريخ ايران، جايزه ي ادبي ـ تاريخي بنياد دكتر محمود افشار يزدي را در مركز دايرة المعارف بزرگ اسلامي دريافت کرد. اين جايزه براي يک عمر دستاورد در جهت خدمت به تاريخ و زبان فارسي اهدا مي شود. اين برگ هاي پير به عنوان اثر برگزيده ي همايش حاميان نسخ خطي کتابخانه ي مجلس شوراي اسلامي شناخته شده است.
فروشگاه اينترنتي 30بوک