جوان خام

در رمان جوان خام روحي معصوم در نظرم بود که احتمال وحشتناک تباه شدن را حس کرده بود و به « تصادفي بودن » و بي اهميت بودن خود نفرت مي ورزيد . نفرتش از روح هنوز پاکي بر مي خاست که آگاهانه شرارت را در انديشه هايش نگه مي داشت و در قلبش مي پروراند و در روياهاي نا آرام و پنهاني اما گستاخانه اش عذاب مي کشيد . بالطبع همه چيز را به قدرتش و منطقش و حتي مهمتر به خداوند مربوط مي کرد. اينها همه از « نارسي » و « خامي» جامعه بر ميخيزند.