انتشارات اختران منتشر کرد: اينکه يکي از نخست‌وزيران رژيم پهلوي شيفته‌ي ادبيات بود و خواننده پر و پا قرص شاعران بزرگ فرانسوي به شمار مي‌رفت ، اينکه هويدا علاقه‌ي خاصي به جمع‌هاي روشنفکري داشت : صادق هدايت ، صادق چوبک و ابراهيم گلستان از دوستان نزديکش بودند ، همه و همه نشان مي‌دهد که او آدم خاصي بود. اگر چه اين خاص بودن با انگِ همجنس‌گرايي و بهايي بودن هويدا همواره تکفير مي‌شد، اما ميلاني جنبه‌هاي ديگري از زندگي خاص هويدا را تصوير مي‌کند. او در ميان مجموعه‌اي از کارگزاران سلطنتي که آلوده به فساد اقتصادي بودند، کمتر علاقه‌اي به مکنت داشت. از طرف ديگر او علاقه‌ي چنداني به قدرت نيز نداشت و يا به قول ابراهيم گلستان ، چنين وانمود مي‌کرد. اما تمام ويژگي‌هاي منحصر به فرد هويدا، به هيچ وجه توجيه‌کننده‌ي عملکرد او در دوران نخست‌وزيري نيست. نکته‌اي که بي‌عملي هويدا را بغرنج تر مي‌کند (اگر فرض کنيم که خود نقشي در فساد مالي و حکومتي دربار نداشت) همين ويژگي‌هاي مثبت او بود. اگر ذهن فعال جامعه ، در نگاهي کلان‌نگرانه انفعالِ کارگزاراني را که همچون هويدا باسواد نبودند بپذيرد ؛ قطعاً به سختي قادر خواهد بود که تسليم هويدا را در قبال استبداد محمدرضاشاه قبول کند. هويدا در اين زمينه نيز در بين سياستمداران در اقليت بود. او سرسپرده بود و مي‌دانست که سرسپرده است و از آن مهم‌تر معناي استقلال را مي‌فهميد و اين مساله‌ي کوچکي نيست. فروشگاه اينترنتي 30بوک
شاید بپسندید
