دوشنبه (زاوش)

«دوشنبه» در واقع ادامه‌اي است بر رمان «يکشنبه‌»‌ي اين نويسنده. در رمان «دوشنبه» بي‌اين‌که نامي از قهرمان «يکشنبه» به ميان بيايد، روايت يک روز از زندگي پُر از بالاوپايين همان مرد را دوباره در يک پرده‌ي طولاني مي‌خوانيم. در يک دوشنبه‌ي مردادماه، روزى گرم و طولاني، قهرمان داستان ساعت ? صبح از خانه بيرون مي‌زند و تا ساعت ?? شب او را دنبال مي‌کنيم. مرد داستان همه‌ي زندگي‌اش را روي دايره مي‌ريزد، از شغلي که انتخاب کرده تا همه‌ي درگيرى‌هاي عاطفي و خانوادگي که گرفتارش شده و تمام روز او را در خيابان‌هاي تهران اين‌سو و آن‌سو مي‌کشد. آراز بارسقيان مي‌گويد: «نوشتن اين رمان از عيد نوروز ?? تا اين اواخر به طول انجاميد. البته طرح آن از زمستان سال ?? در ذهنم بود، بنابراين مي‌توانيم اين‌گونه حساب کنيم که پروسه‌ى تولد و توليد اين رمان يک سال به طول انجاميده است.» قهرمان رمان «دوشنبه» خواننده را همراه خودش در خيابان‌هاي تهران مي‌کشد، و يک رمان شهري تمام‌عيار از دل اين گشت‌وگذارها و نگراني‌ها و اين‌سو و آن‌سو رفتن‌ها روي کاغذهاي بارسقيان جان مي‌گيرد. قهرمان داستان او شبيه همان زندگي ملال‌آور و روزمره‌ي آدم‌هاي همين شهر را از سر مي‌گذراند. او نماد مسلم آدم‌هاي شهرنشين جايي از جنس کلان‌شهر تهران است، زندگي‌يى که هر لحظه رنگ تازه‌اي به خود مي‌گيرد و يک‌ روز صبح، راوي مثل هر کدام از آدم‌هايي شبيه خودش در اين شهر، مي‌بيند که هيچ هدفي ندارد. راوي قصه‌ي او به قول منتقدان رمان اولش، «يکشنبه»، «زيادي واقعي هستند.»