مرده‌های بی کفن و دفن

انتشارات کتاب پارسه منتشر کرد:
سارتر در اين نمايشنامه، موضوع‌هاي جنگ و مقاومت را که با نمايشنامه ي مگس‌ها آغاز کرد، از سر مي‌گيرد. در اين اثر که نخستين‌بار در سال 1946 منتشر شد، شخصيت‌ها از يک‌سو پارتيزان‌هايي هستند که گرفتار شده‌اند و در سوي ديگر افراد ميليس که پابه‌پاي اشغالگران بيگانه به ستيز وطن‌پرستان مي‌روند. پارتيزان‌هاي دستگير شده، متحمل شکنجه‌هاي رواني و جسمي مي‌شوند و…
سارتر در اين کتاب در عين حال که مقاومت را موضوع اصلي قرار داده است تا فرانسوي‌ها فاجعه‌اي را که بر آنان گذشته به فراموشي نسپارند، معضل‌هاي رواني و اخلاقي را چنان پيچيده مي‌کند که اهميت سياسي مقاومت تحت‌الشعاع قرار مي‌گيرد.
سيمون دوبووار درباره اين نمايشنامه در خاطرات خود نوشته است: “مدت چهار سال به شدت درباره شکنجه فکر کرده بود. تنها و در جمع دوستان از خود مي‌پرسيد: نبايد حرف بزنم؟ براي تحمل ضربه چه اقدامي بايد کرد؟… همچنين درباره رابطه شکنجه‌کننده با قرباني‌اش به انديشه پرداخته بود. تمام خيالات خود را در نمايشنامه گنجاند و ‌بار ديگر “اخلاق” را در برابر “عمل” قرارداد. لوسي بر غرور فردگرايانه‌اش اصرار مي‌ورزد، درحالي‌که مبارز کمونيست – که سارتر به او حق مي‌دهد – نتيجه‌بخش بودن را درنظر مي‌گيرد…”
فروشگاه اينترنتي 30بوک