تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
انتشارات نی منتشر کرد:
پرسشی که هایدگر در هستی و زمان مطرح می کند «پرسش هستی» است، یعنی همان پرسشی که از سرآغاز فلسفه اندیشه های فیلسوفان را به تلاطم افکنده است. ازاین رو این کتاب از حیث موضوع اش تازگی ندارد. اما وجه «مدرن» آن شیوه ی بررسی هایدگر از این مسئله و تعیین هستی انسان (دازاین) به مثابه دروازه ی ورود به شناخت هستی است که پس از سرآغازهای اصیل و خیره کننده ی آن در فلسفه ی یونانی ماقبل سقراطی دیری است که حتی پرسش از آن به فراموشی سپرده شده است. تحلیل اگزیستانس دازاین از طریق ساخت های «ممکنی» که «اگزیستانسیال» نامیده می شوند «اونتولوژی بنیادی» نام می گیرد که شرط امکان ذاتی همه ی اونتولوژی ها را تشکیل می دهد. زیرا دازاین هستنده ای است که هر پرسش فلسفی از آن سرچشمه می گیرد و به آن بازمی گردد. ازهمین رو بسیاری از مسائل فلسفه همچون پروا، خودبودگی و دیگربودگی، جهان، مکان مندی و زمان مندی، مرگ و غیره صورت بندی های متفاوتی کسب می کنند. این اثر فضای فلسفی قرن بیستم را تحت تأثیر قرار داده و الهام بخش بسیاری از برجسته ترین متفکران پساساختارگرا همچون میشل فوکو و ژاک دریدا بوده است.
مارتین هایدگر از برجسته ترین فیلسوفان قرن بیستم بود که با شیوه ای نوین به تأمل درباره ی وجود پرداخت و فلسفه ی او بر دیدگاه های بسیاری از فلاسفه بعد از او اثر گذاشت. او در 26 سپتامبر سال 1889 میلادی در خانواده ای کاتولیک و سنتی در یکی از روستاهای ایالت بادن در جنوب غربی آلمان به دنیا آمد. تحصیل در الهیات را از سال 1909 در دانشگاه فرایبورگ آغاز کرد و بعد از آن به فلسفه روی آورد و همواره تحت تأثیر استادش ادموند هوسرل بود.
از مهم ترین کتاب های او در فلسفه، کتاب «هستی و زمان» است که در آن به نقد تاریخ فلسفه ی غرب که به تعبیر او همان تاریخ متافیزیک است، پرداخته است. او در این اثر در پی طرح افکندن هستی شناسی تازه ای است که خود آن را هستی شناسی بنیادین می خواند؛ چرا که نزد او تاریخ متافیزیک، تاریخ غفلت از وجود و افتادن در ورطه ی موجودانگاری است. «فلسفه چیست»، «مفهوم زمان»، «پایان فلسفه»، «متافیزیك نیچه»، «سرشت حقیقت»، «پرسش تکنولوژی» و«نامه ای در باب اومانیسم» از دیگر آثار او هستند. اندیشه های هایدگر، رقم زننده ی مایه های فکری بسیاری از متفکران مابعد تجدد از جمله میشل فوکو، ژاک دریدا، گادامر و سارتر بوده است. هایدگر در 26 مه سال 1976 میلادی درگذشت.
عبدالکریم رشیدیان، پژوهشگر حوزه ی فلسفه و مترجم، به سال 1327 در شهر دزفول متولد شد. پس از گذراندن تحصیلات اولیه و گرفتن دیپلم طبیعی در سال 1345، و دریافت مدرک کارشناسی شیمی در سال 1348 راهی فرانسه شد. دوره ی کارشناسی و کارشناسی ارشد فلسفه را در دانشگاه پاریس به اتمام رساند و دکتری فلسفه را در سال 1357 از دانشگاه سوربن دریافت کرد. او در حال حاضر مدرس و عضو هیئت علمی گروه فلسفه ی دانشگاه شهید بهشتی ست.
وی در سال 1385 برای تألیف کتاب هوسرل در متن آثارش جایزه ی کتاب سال در حوزه ی فلسفه را دریافت کرد و کتاب های نقد قوه ی حکم و از مدرنیسم تا پست مدرنیسم با ترجمه ی او به ترتیب در سال های 1379 و 1382 از سوی کتاب سال به عنوان کتاب برگزیده ی تشویقی انتخاب شدند.
فروشگاه اینترنتی 30بوک
نقد و بررسی تخصصی
قرار بود این کتاب دو جلد داشته باشد اما هایدگر هیچ‌وقت جلد دومی برای آن ننوشت. هایدگر با کتاب هستی و زمان جریان فکری اگزیستانسیالیسم، ساختارشکنی، هرمنوتیک و الهیات مدرن و نظریات نقد ادبی و هنری، روانکاوی و بسیاری از جنبش‌های علوم انسانی معاصر را تحت تأثیر قرار داد.
معنای وجود چیست؟ این پرسش محوریِ و تأثیرگذار مارتین هایدگر فیلسوف بزرگ است که در پی تبیین مسائل اساسی هستی بود. هایدگر وجود در معنای عام را دازاین می‌گوید، اصطلاحی که خودش برای واقعیت خاص انسان ساخته است. دازاین یعنی موجودی که از همۀ موجودات دیگر متمایز است. دازاین کانون توجه و کار فلسفی هایدگر بود و بعدها جای خود را به وجود در عام‌ترین معنای آن داد.
هایدگر در کتاب هستی و زمان تلاش می‌کند به پرسش اساسی معنای هستی پاسخ دهد. او این کار را از طریق کاوش سیستماتیک وجود انسان و ساختارهای آن انجام می‌دهد. هایدگر معتقد است که فلسفه بر موضوعی اشتباه تمرکز کرده و معمولاً تجربیات روزمرۀ افراد را به نفع استدلال انتزاعی نادیده می‌گیرد. هایدگر فکر می‌کند این باید تغییر کند و فلسفه باید در مورد مسائل عادی زندگی روزمره مثل کار، احوال و تعاملات اجتماعی باشد. این دیدگاه هم فلسفه و هم درک ما از جهان اطرافمان را متحول می‌کند. هایدگر امیدوار است مخاطبان فلسفه او بتوانند طرز فکرشان در مورد زندگی را تغییر دهند و به اصالت دست یابند.
ایدۀ اصلی کتاب هستی و زمان بسیار ساده است: وجود، زمان است. یعنی معنای انسان بودن، وجود موقتی در فاصلۀ بین تولد و مرگ است. بودن زمان است و زمان محدود و با مرگ ما به پایان می‌رسد. بنابراین، اگر بخواهیم بفهمیم که انسان اصیل بودن به چه معناست، ضروری است که دائماً زندگی خود را در افق مرگ خود نمایان کنیم، چیزی که هایدگر آن را «بودن به سوی مرگ» می‌نامد.
هستی و زمان یک مقدمه، دو فصل و چند بخش مجزا دارد. هایدگر در این بخش‌ها جنبه‌های مختلف انسان بودن را توضیح می‌دهد. متن همچنین ۱۰ بخش تحلیلی دارد که تقریباً با فصل‌های کتاب مطابقت دارند. هایدگر به برخی از موضوعات بیش از یک بار اشاره کرده است. در مقدمۀ کتاب هایدگر توضیح می‌دهد که ما باید وجود انسان و چرایی‌اش را بهتر بشناسیم. او همچنین رویکردش برای شناخت دازاین را با استفاده از روش پدیدارشناختی مورد بحث قرار می‌دهد. فصل‌های اول و دوم و بخش یک جزئیات بیشتری در مورد تفاوت دازاین با سایر روش‌های درک انسان است. در فصل سوم هایدگر به ایدۀ جهانیت جهان به طور کلی پرداخته است و بحث هرمنوتیکی دربارۀ انتولوژی دکارتی جهان را مطرح کرده است.
در فصل چهارم هایدگر به چگونی ارتباط ما با دیگران نگاهی انداخته است. او معتقد است ما در دنیای افراد دیگر گم شده‌ایم و خود متوجۀ آن نیستیم. در فصل پنجم هایدگر در مورد احوال و چگونگی تأثیرش بر وجود ما در جهان صحبت می‌کند. زبان نیز به عنوان بخش مهمی از وجود ما مورد بحث قرار می‌گیرد. از نظر هایدگر ما زبان را بدیهی می‌دانیم. سپس نویسنده تحلیل‌های خود از فصل چهارم و پنجم را با هم ترکیب می‌کند تا به ما نشان دهد چرا در این دنیا که همه چیزش برایمان بدیهی است گم شده‌ایم.
مقدمۀ مترجم
یادداشت نویسنده بر چاپ هفتم
پیشگفتار - شرح پرسش از معنای هستی
• فصل یکم: ضرورت، ساخت و تقدم پرسش هستی
• فصل دوم: وظیفۀ دوگانه در پردازش پرسش هستی، روش پژوهش و طرح کلی آن
قسمت نخست: تحلیل بنیادی تمهیدی دازاین
• فصل یکم: شرح وظیفۀ یک تحلیل تمهیدی از دازاین
• فصل دوم: در-جهان-هستن به طور کلی به مثابه تقویم بنیادی دازاین
• فصل سوم: جهانیت جهان
• فصل چهارم: در- جهان- هستن به مثابه همبودی و خود بودن «کسان»
• فصل پنجم: در-هستن به ماهو در-هستن
• فصل ششم: پروا به مثابه هستی دازاین
قسمت دوم: دازاین و زمان‌مندی
• فصل یکم: کل هستنِ ممکن دازاین و هستن به سوی مرگ
• فصل دوم: شهادت دازاین‌گونه بر هستنْ توانستنی خودینه و مصممّیت
• فصل سوم: کلْ هستنْ توانستنِ خودینۀ دازاین و زمان‌مندی به مثابه معنای اونتولوژیکی پروا
• فصل چهارم: زمان‌مندی و هرروزگی
• فصل پنجم: زمان‌مندی و تاریخ‌مندی
• فصل ششم: زمان‌مندی و درونْ زمان‌مندی به مثابه سرچشمۀ مفهوم عامیانۀ زمان
حاشیه‌های هایدگر
واژه‌نامه
نمایه
«ارسطو پیشاپیش وحدت این «کلی» متعالی را، در تقابل با کثرت بالاترین مفاهیم جنسی اطلاق‌پذیر بر چیزها، به عنوان وحدت تشکیکی شناخته است. ارسوط با این کشف، علی‌رغم همۀ وابستگی‌اش به شیوۀ افلاطون در طرح پرسش اونتولوژیکی، پرسش هستی را بر شالوده‌ای اساساً نوین قرار داد. اما حتی ارسوط نیز تیرگی این همبستگی‌های مقولی را روشن نکرد. اونتولوژی قرون وسطایی این مسئله را به‌خصوص در مکتب‌های تومیستی و اسکوتیستی از جهات گوناگون مورد بحث قرار داد، بی‌آن‌که به روشنی‌ای اساسی دست یابد. و سرانجام وقتی هگل «هستی» را به عنوان «بی‌واسطۀ نا متعین» تعیین می‌کند و این تعیین را بنیان همۀ تبیین‌های مقولی دیگر «منطق» خود قرار می‌دهد در همان جهت نگرش اونتولوژی باستان می‌ماند، با این تفات که مسئلۀ وحدت هستی در مقابل کثرت «مقولات» مربوط به چیزها را که ارسطو پیش‌تر مطرح کرده بود فرو می‌نهد.»
«خصلت‌نمایی [ما از] پرسش هستی با راهنمایی گرفتن از ساخت صوری پرسش به‌طور عام ویژگی اصیل این پرسش را روشن کرد، اما به‌گونه‌ای که پردازش آن و به طریق اولی حل آن نیازمند سلسله‌ای از ملاحظات بنیادی است. اما ممتاز بودن پرسش هستی فقط وقتی کاملاً روشن خواهد شد که از جهت نقش‌اش، هدف‌اش و انگیزه‌هایش به‌قدر کافی حصر شود.»
«ریاضیات، که ظاهراً متقن‌ترین و مستحکم‌ترین دانش از نظر ساخت است با «بحرانی در مبانی»اش روبه‌روست. نزاع میان صورت‌گرایی و شهودگرایی بر سر تحصیل و تضمین نخستین شیوۀ دسترسی به چیزی است که باید متعالق این دانش را تشکیل دهد. نظریۀ نسبیت در فیزیک برخاسته است از گرایش به نمایش دادن همبستگی‌های خود طبیعت، آن‌گونه که «فی‌نفسه» هست.»
آثار مارتین هایدگر بسیار بحث‌برانگیز و پیچیده هستند و هستی و زمان یکی از دشوارترین متون فلسفی محسوب می‌شود. کتاب هستی و زمان مناسب دانشجویان و محققان رشتۀ فلسفه و کسانی است که به فلسفه علاقه دارند. این را در نظر داشته باشید که بدون دانش اولیه از پژوهش‌های هایدگر و اطلاعات کافی از فلسفه یک خوانندۀ معمولی با مطالعۀ این متن سردرگم خواهد شد.
مارتین هایدگر در سال 1889 به دنیا آمد و در سال 1976 درگذشت. او یکی از شناخته‌شده‌ترین فیلسوفان اگزیستانسیالیسم آلمانی بود و او را یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان قرن بیستم می‌دانند.
هایدگر در خانواده‌ای تنگدست به دنیا آمد، خانواده‌اش توان مالی فرستادن او به دانشگاه را نداشتند برای همین تصمیم گرفت به یک مدرسۀ مذهبی یسوعی برود. تحصیل در این مدرسه تأثیر عمیقی بر او گذاشت. زمانی که هایدگر 18 ساله بود یک کشیش کتابی از فیلسوف و روان‌شناس آلمانی فرانتس برنتانو به او هدیه داد، فرانتس در این کتاب به بررسی معانی مختلف آثار ارسطو پرداخته بود. مطالعۀ این کتاب تاثیر بسیاری بر روی هایدگر داشت و افکار فلسفی او را برانگیخت و معطوف به یافتن معنای وجود کرد.
او در نهایت توانست با حمایت کلیسا به دانشگاه فرایبورگ برود. او ابتدا رشتۀ الهیات خواند و به مرور آن‌قدر به فلسفه کشش پیدا کرد که دو سال بعد رشتۀ تحصیلی‌اش را به فلسفه تغییر داد و از آن پس زندگی‌اش را وقف فلسفه کرد. هایدگر تز دکترایش را در سال 1941 در حالی نوشت که تحت تأثیر نئوتومیسم و نئوکانتیانیسم قرار داشت. هایدگر از سال 1919 تا 1923 در دانشگاه فرایبورگ تدریس کرد. هایدگر سال‌ها در بالاترین سطح خلاقیت قرار داشت اما چیزی منتشر نکرد و فقط بر روی اندیشه‌هایش تمرکز کرده بود. یک سال پیش از مرگ هایدگر چاپ آثارش شروع شد که ظاهراً این آثار به ۱۰۰ جلد می‌رسد.
از دیگر آثار مهم هایدگر می‌توان به «متافیزیک چیست»، «کانت و مسئله متافیزیک»، «مقدمه‌ای بر متافیزیک»، «درباره ذات حقیقت»، «از تجربه‌ی تفکر و گزین گویه‌‌ها»، «پایان فلسفه» و «متافیزیک نیچه» اشاره کرد.
عبدالکریم رشیدیان در سال 1327 در دزفول به دنیا آمد. او پژوهشگر فلسفه و مترجم آثار فلسفی و دانشیار دانشگاه شهید بهشتی است. رشیدیان مدرک کارشناسی‌اش در رشتۀ شیمی را در سال 1348 دریافت کرد و سپس به فرانسه رفت و دورۀ کارشناسی و کارشناسی ارشدش را در رشتۀ فلسفه در پاریس گذراند و دکترایش در رشتۀ فلسفه را از دانشگاه سوربن در سال 1357 دریافت کرد.
از مهم‌ترین آثار ترجمه شده‌اش می‌توان به نقد قوۀ حکم اثر کانت، تأملات دکارتی اثر ادموند هوسرل، ترس و لرز اثر کیرکگارد و اخلاق پروتستانی و روح سرمایه‌داری اثر ماکس وبر اشاره کرد.
ریچارد کرونر که همکار هایدگر در گروه فلسفه دانشگاه فرایبورگ بود، دربارۀ کتاب هستی و زمان نوشت: «اگر این نکته را در نظر بگیریم که در دنیای دانشگاهی و آکادمیک آن دوره، فلسفه تقریباً منحصر به معرفت‌شناسی، منطق، اخلاق و زیبایی‌شناسی بود پی خواهیم برد که هایدگر با چه شجاعت و اعتمادبه‌نفسی اعلام کرد که چنین بخش‌بندی‌ای در فلسفه حق اساسی‌ترین و اصیل‌ترین مسئله فلسفه را ادا نمی‌کند. به تأکید او این مسئله عبارت بود از مسئله وجود (Being) نا منقسم و فراگیر (و نه موجودات)» کرونر در ادامه می‌نویسد: «اگرچه من هرگز یک هایدگری نشدم نمی‌توانم کتمان کنم که جذب نیروی غیرمتعارف تفکر او و شیوه سخن گفتنش شده‌ام.»
«هستی و زمان مسیر فلسفه را تغییر داد. شما نمی‌توانید آثار متفکران مهم دوران اخیر را بدون در نظر گرفتن اندیشۀ هایدگر بخوانید.» -ریچارد رورتی، نقد کتاب نیویورک تایمز
«شاهکار هایدگر.» -مجلۀ اکونومیست
کتاب هستی و زمان از سایت آمازون امتیاز 4.6 از 5 و از سایت گودریدز امتیاز 4 از 5 را به دست آورده است.
کتاب هستی و زمان هایدگر یکی از تأثیرگذارترین و بحث برانگیزترین رساله‌های فلسفی قرن بیستم است.
کتاب هستی و زمانِ مارتین هایدگر را نشر نی با ترجمۀ عبدالکریم رشیدیان به چاپ رسانده است.
در هستی و زمان هایدگر تلاش می‌کند به این سؤال پاسخ دهد که معنای وجود چیست؟ او سعی می‌کند این کار را از طریق مطالعۀ مفهوم دازاین، یک کلمۀ آلمانی که تقریباً به معنای آنجا بودن است، انجام دهد. او در درجۀ اول از این اصطلاح برای اشاره به انسان استفاده می‌کند، موجودی که خودآگاهانه از وجود خود آگاه است و سپس در ادامۀ کتاب توضیح می‌دهد که خودآگاه بودن به چه معناست.
هستی و زمان به دو بخش عمده تقسیم می‌شود. هایدگر در بخش اول به دنبال تعریف زمان‌مندی هستی است. در بخش دوم او ایدۀ زمان را به عنوان حد استعلایی برای زیرسؤال بردن معنای هستی بررسی می‌کند. هایدگر هرگز به یک نتیجۀ رضایت‌بخش نمی‌رسد و هرگز این کتاب را به پایان نرساند اما در این راه به کشفیاتی می‌رسد که تأثیر عمیقی بر فلسفه گذاشت.
- کتاب مارتین هایدگر از مجموعۀ اندیشه‌گران انتقادی به معرفی مهم‌ترین آثار هایدگر و مرور موشکافانۀ اندیشه‌های او پرداخته است.
- قدم اول (هایدگر) کتاب مصوری در مورد زندگی‌نامۀ هایدگر و اندیشه‌های اوست.
- آشنایی با هایدگر از نشر مرکز از مجموعۀ آشنایی با فیلسوفان، به زندگی و اندیشه‌های هایدگر پرداخته است و باب آشنایی با اندیشه‌ها و دیدگاه‌های این شخصیت را باز می‌کند.
- هایدگر از نشر آگه یکی دیگر از کتاب‌هایی است که می‌توانید برای آشنایی با اندیشه‌ها و نظرات این فیلسوف بزرگ بخوانید.
نشر نی
