انتشارات نگاه منتشر کرد:
سيد محمدحسين بهجت تبريزي (زاده 1285 – درگذشته 1367) متخلص به شهريار (پيش از آن بهجت) شاعر ايراني اهل آذربايجان بود که به زبان‌هاي ترکي آذربايجاني و فارسي شعر سروده است. وي در تبريز به‌دنيا آمد و بنا به وصيتش در مقبرةالشعراي همين شهر به خاک سپرده شد. شهريار، شاعر پرآوازه پارسى گوى آذرى زبان وطنمان در قلمرو ادب و فرهنگ ايران، از چنان اعتبار و خلاقيت شگفت انگيز هنرى و مرتبه والاى سخنسرايى برخوردار است، كه ناشران مجلّدات حاضر نيازى به معرفى آثار وى نمى بينند.
امروزه در پهن دشت سرزمين ايران كمتر جايى را مى توان يافت كه نام و نشانى از سروده هاى شهريار در آن نباشد، و شمار اندكى از مردم باسواد را مىتوان ديد كه بيتى، قطعه اى و غزلى از شهريار را بر لوح خاطر نسپرده باشند، و اين نشانه اى است از نفوذ معنوى كلام شاعر بر سراچه دل آشنا و بيگانه.
27 شهريور را «روز شعر و ادب فارسي» نام‌گذاري کرده‌اند.
نمونه اي از غزل:
آمدي جانم به قربانت ولي حالا چرا؟ بي‌وفا حالا که من افتاده‌ام از پا چرا؟
نوشدارويي و بعد از مرگ سهراب آمدي سنگدل اين زودتر مي‌خواستي حالا چرا؟
نازنينا ما به ناز تو جواني داده‌ايم ديگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا؟
آسمان چون جمع مشتاقان پريشان مي‌کند در شگفتم من نمي‌پاشد ز هم دنيا چرا؟
در خزان هجر گل، اي بلبل طبع حزين خامشي شرط وفاداري بود غوغا چرا؟
شهريارا بي‌حبيب خود نمي‌کردي سفر اين سفر راه قيامت مي‌روي تنها چرا؟
فروشگاه اينترنتي 30 بوک
شاید بپسندید
از این نویسنده
