دیوان حکیم سنایی غزنوی (بدون قاب)

انتشارات نگاه منتشر کرد:
ابوالمجد مجدودبن آدم سنايي شاعر بلند آواز? قرن ششم در اوايل يا اواسط نيم? قرن پنجم در غزنه متولد شد. خانواد? او از نژاد بزرگان و آزادگان بودند و مانند بيشتر خراسانيان آن روزگار مذهب حنفي داشتند. سنايي علوم رايج زمان خود را در جواني فراگرفت. او از فلسفه و نجوم، هيأت، حکمت، کلام، هندسه، موسيقي، علوم قرآني چون تفسير و حديث، رياضي وطب اطلاع داشت و گاه اصطلاحات اين علوم را در شعر خود به کار مي‌برد. غالب تذکره نويسان به او لقب حکيم داده اند و مولانا نيز از او با عنوان «حکيم غزنوي» يادکرده است. اما بنابر قول شفيعي کدکني در کتاب تازيانه‌هاي سلوک”به کار بردن لفظ حکيم براي سنايي بيشتر در مفهوم «حکيم الهي» و «عارف» است و نه حکيم به معناي مصطلحي که در مورد فردوسي و ناصرخسرو به کار مي‌برند.
در ابتدا سنايي طبق عادت آن زمان به دربار سلاطين روي آورد و به دستگاه غزنويان راه پيدا نمود. او در ابتدا به مداحي پرداخت تا اينکه يکباره شيدا شد و دست از جهان و جهانيان شست. سنايي چند سالي از دوران جواني را در شهرهاي بلخ و سرخس و هرات و نيشابور گذراند. مي‌گويند در زماني که در بلخ بود به کعبه رفت. بعد از اينکه از مکه بازگشت مدتي در بلخ ماند. در سال 518 ه.ق به غزنين برگشت. يادگار پر ارزش سفرهايش مقداري از قصايد وي مي‌باشد. بعد از بازگشت به غزنين مي‌گويند که خانه‌اي نداشت و يکي از بزرگان غزنين بنام خواجه عميد احمدبن مسعود به او خانه‌اي بخشيد و سنايي تا پايان عمر در غزنين در عزلت به سر برد. و در اين ايام مثنوي حديقةالحقيقه را نوشت. نصايح و اندرزهاي حکيم سنايي دلاويز و پرتنوّع، شعرش روان و پرشور و خوش بيان، و خود او، در زمره ي پايه‌گذاران نخستين ادبيات منظوم عرفاني در زبان فارسي به‌شمارآمده است
فروشگاه اينترنتي 30بوک