داستان های کفدستی

ياسوناري کاواباتا (1972-1899) برنده جايزه ادبي نوبل 1968 بر اين باور بود که گوهر هنرش نه در رمانها که در داستانهاي کوتاهش نهفته است. داستانهايي که آنها را داستان کفدستي ميخواند و در طول زندگي هنري اش از 1923 نوشتن شان را آغاز کرده بود. اين داستانها که گاه خيالي, گاه واقعي و گاه حتي روايتي از زندگي خود نويسنده هستند, گوياي علاقه هميشگي کاواباتا به کوتاه نويسي و فشرده کردن پي رنگ داستانند. تنهاي, عشق, گذر عمر و مرگ در و نمايه هاي اصلي اين داستانها را تشکيل ميدهند. داستانهاي کفدستي بازتابننده گستره شگفت آور آثار و نيز پيچيدگي روحي- رواني يکي از برجسته ترين استادان داستان کوتاه قرن بيست است. کاواباتا در 1972, يعني در 73 سالگي, به دلايلي که فقط خودش از آنها آگاه بود به زندگي اش پايان داد. سرزمين برف, هزار درنا, آواي کوهستان, خانه زيبارويان خفته و رقصنده ايرو از جمله آثار هستند که از کاواباتا به فارسي برگردانده شده است.