با پیر بلخ

انتشارات نفس منتشر کرد: رابطه ما با مثنوي رابطه اي است در سطح الفاظ و ادبيات؛ حال آنکه پيام مثنوي شرح رنج و اسارت آدمي، و غربت او از وطن فطري خويش است. پيام مثنوي فريادي است براي بيدار کردن انسان و خروج او از حصار تاريک توهمات و نقش ها، و برگشت دادن او به «بحر جان»، به هستي وراي مجازها و پندارها، به «باغ سبز عشق» آنجا که همه وجد و سرور است. مثنوي با صد ها اشاره و تمثيل نشان مي دهد که مي توان از اين غربت پر ادبار به نيستان فطرت خويش بازگشت. مي گويد اين نيستان در خود تو است؛ ولي به هوش باش که هر چه بيشتر به جست و جوي آن بروي از آن دورتر مي افتي. تو گوهري هستي در بطن درياي وحدت؛ و صدف پندار ها _پندار هايي که حاصل جست و جو است - تو را از اين دريا جدا ساخته است : « چون گهر در بحر گويد بحر کو ؟ و آن خيال چون صدف ديوار او» گفتن ان کو ؟ حجابش مي شود ابر تاب آفتابش مي شود» تو ببند آن چشم و خود تسليم کن خويشتن بيني در آن شهر کهن» فروشگاه اينترنتي 30بوک