کلکسیون کلاسیک (11)(کلبه عمو تام)

هَریت بیچِر اِستو رمان‌نویس آمریکایی در 14 ژوئن سال 1811 در ایالت کنتیکت به دنیا آمد. او هفتمین فرزند از هشت فرزند خانواده‌اش بود. پدرش کشیش بود و او را بسیار مذهبی بار آورد. هریت استو در پنج سالگی مادرش را از دست داد و پدرش دوباره ازدواج کرد و دوباره بچه‌دار شد. هریت از بچگی با کتاب‌های مذهبی آشنا شد و در آموزشگاه‌های مذهبی تحصیل کرد. طوری اگر پسر بود حتماً کشیش می‌شد اما چون دختر بود معلم مذهبی شد. تحصیلاتش را در یازده‌ سالگی و در مدرسۀ مذهبی زنان شروع کرد و در بیست و یک سالگی معلم مدرسۀ مذهبی خواهرش در شهر سینسیناتی شد. در همین دوران بود که فهمید تمایلات ضد بردگی دارد. چون که این شهر پناهگاه بردگان فراری بود، بردگان از طریق قطار این شهر به شمال آمریکا و کانادا فرار می‌کردند. 

هریت در بیست و چهار سالگی (1836) با یکی از همکارانش ازدواج کرد اما سال‌های اولیۀ زندگی‌شان در فقر و نداری گذشت. در سال 1851 همسر هریت توانست سِمَت استادی در دانشکده‌ای در شهر برنزویک را به دست آورد برای همین همراه با هریت و هفت فرزندش عازم این شهر شد. در همین دوران یعنی حدود سال 1850 قانون بردگان فراری تصویب شد، به موجب این قانون مردم مجبور بودند بردگان فراری را به صاحبان‌شان برگردانند. هریت در این زمان فقط متون مذهبی درس می‌داد و کم‌کم شروع به نوشتن برای نشریات کرد تا بالاخره در سال 1851 فصل اول رمان کلبه عمو تام را ظاهراً با الهام از ماجرای بردۀ سیاه‌پوست و مؤمنی نوشت که زیر شکنجه مُرد.

ابتدا که فصل اول را برای روزنامه‌ای فرستاد که طرفدار لغو بردگی بود فکر نمی‌کرد داستان ان‌قدر طولانی شود اما چون خوانندگان از داستان به شدت استقبال کردند همچنان به نوشتن ادامه داد. بعد این داستان تبدیل به کتاب شد. هریت استو بعد از جنگ داخلی آمریکا ساکن فلوریدا شد و تا آخر عمر زندگی آرامی را در پیش گرفت. استو بعدها اثرات دیگری هم نوشت. از جمله این آثار می‌توان به رمان‌های خواستگاری کشیش، مروارید جزیرۀ اُر و مردم اُلدتاون اشاره کرد. با این‌که برخی از این آثار ارزشمندتر از کلبه عمو تام بودند اما هیچ‌کدام به اندازۀ کلبه عمو تام مشهور نشدند.

محسن سلیمانی فارغ‌التحصیل رشتۀ زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه علامه طباطبایی بود. او مترجم، داستان‌نوبیس و پژوهشگر ادبیات داستانی و طنز بود. محسن سلیمانی در سال 1338 و در تهران متولد شد و از سال 1359 شروع به فعالیت در زمینۀ نویسندگی در «حوزۀ اندیشه و هنر اسلامی» کرد. سلیمانی مدتی نیز مسئول بخش ترجمۀ ادبی و ادبیات داستانی کیهان فرهنگی بود. بعد از سه سال معاون امور بین‌الملل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شد و چند سالی در لندن و نیویورک مسئول بخش فرهنگی ایران بود. محسن سلیمانی همچنین دبیر ادبی روزنامۀ همشهری در سال 1370، روزنامۀ صبح امروز و روزنامۀ بهار در سال 1379 بود. او علاوه بر ترجمه و نویسندگی، نویسندۀ رادیو و تلویزیون بود و حدود هفت سالی برای مطبوعات مطلب می‌نوشت. محسن سلیمانی کتاب‌های زیادی را تألیف و ترجمه کرده است. او در ۲ بهمن سال 1396 بر اثر سکتۀ قلبی در بلگراد پایتخت صربستان درگذشت. از جمله کارهای ترجمۀ وی می‌توان به فرانکشتاین، تصویر دوریان‌گری، اوژنی گرانده، دکتر جکیل و آقای هاید، بابا لنگ‌دراز، پینوکیو و بینوایان اشاره کرد.