پدر خوانده

جان لوئيس تحليل پدرخوانده را با بررسي موشکافانه ي سبک بصري جسورانه فيلم شروع مي کند: ست پيسهاي نمايشي و بلند، نورپردازي سايه/ روشن و تدوين پاياني که مراسم غسل تعميد را در موازات با ترورهايي بيرحمانه به نمايش درمي آورد. تحليل سبک بصري با مباحثي پيرامون درون مايه هاي اصلي فيلم همراه است: تلاش ويتو و مايکل براي برقراري تعادل ميان مسائل خانوادگي و تجارت خانواده ها، وسوسه ها و دامهاي موجود در مسير سرمايه داري و درام گسترده تر توالي نسلها و تکيه زدن پسر بر مسند پدر. لوئيس با پرداختن به درام روي پرده و حوادث پشت پرده توليد فيلم، مجموعه اي از روايتهاي مافيايي واقعي را نقل کرده و در نهايت فاش مي کند که چگونه احتمالا ميليونها دلار پول مافيا در فيلم سرمايه گذاري شده و چگونه پدرخوانده استوديوهاي هاليوود و پارامونت را نجات داده است.