خاطرات

انتشارات البرز منتشر کرد :
کنارش روی صندلی نشسته بودم و احساس می کردم زمان نمی گذرد.
دقایق پرمدعا گویی ساعت ها طول می کشید.مردن آرام آرام اتفاق می افتاد.
به گوشی ام پیامکی آمد.سرگردان مانده و در تردیدی مسخره فرورفته بودم،زیرا در دلم از این پیام خوشحال بودم،خوشحال بودم که برای یک
لحظه هم که شده،حتی برای سطحی ترین دلایل از این رخوت رهایی
می یافتم.دیگر نمی دانم محتوای پیام چه بود،اما به یاد می آورم که
بی درنگ به آن پاسخ دادم.به این ترتیب،و برای همیشه،همین چند
لحظه بی معنا،خاطره این لحظه مهم را در ذهنم خراب کرد.از این ده
واژه ای که برای آن شخص بی اهمیت فرستادم،به شدت بیزارم.من
پدربزرگم را به سوی مرگ رهسپار می کردم و در همان حال به هر دری
می زدم تا آنجا نباشم.هرآنچه از درد و رنجم بگویم اهمیتی ندارد،حقیقن
این است که روزمرگی مرا از پای درآورده بود.آیا ما به تحمل رنج ها عادت
می کنیم؟درد کشیدن واقعی،و پاسخ دادن به یک پیام در همان لحظه
چه معنایی دارد؟
فروشگاه اینترنتی 30بوک