تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
بی اختیار گفتم: «من فقط می خواهم موفق باشم.» این کلمات را از هجوم احساس، به سختی ادا کردم: «من از یکنواختی و بی پولی از اینکه نمیتوانم به زن و فرزندانم آنچه را نیاز دارند بدهم، خسته و دلزده ام.. دلم می خواهد بتوانم بچه ها را به «دیزنی ورلد» ببرم و به جاهای دیدنی این سرزمین مثل گراند کانیون. می خواهم آزاد باشم. «من وقت می خواهم که ندارم. وقت... خلاقیت... کنترل... و بله، می خواهم که یک پیشتاز باشم؛ یک نوآور. من دوست داشتم آنگونه باشم. در آن دوران خوشبخت بودم.» بلافاصله پرسید: «اما؟» گفتم: «اما نمی دانم چطور؟» مطمئنم که اگر ادامه می دادم به گریه می افتادم؛ نزدیک بود بزنم زیر گریه. «من تمام آن حرفهای مربوط به مثبت اندیشی را هزاران بار شنیده ام. برای من کار نمیکند. بازاریابی شبکه ای برای من کار نمی کند. شاید هم من به دردش نمی خورم. چیزی توی این مایه ها. می بینم که بقیه کار می کنند. خیلی از مردم. پس می دانم می شود انجامش داد. می دانم که آنها باهوشتر و بهتر از من نیستند و بیشتر از من هم کار نمی کنند. موضوع فقط این است که به نظر نمی رسد بتوانم کاری در این زمینه بکنم. سعی ام را می کنم. واقعا سعی می کنم. تلفن ها را میزنم... فهرست اسامی را مطالعه و اداره می کنم، اما باز هم کار نمی کند.» سپس به او نگاه کردم. پرسیدم: «آخر من چه مشکلی دارم که اوضاع اینطور می شود؟» سرش را به عقب تکیه داد و به سقف خیره شد. شانه هایش را بالا و سپس پایین داد، نفسی عمیق کشید و سپس چشمهایش را به من دوخت. «نگاه کن، دوست داری در مورد این که با این کسب و کار چه کنی. راهنمای ات کنم؟» با صدایی که توجه همه را در رستوران به خود جلب کرد فریاد زدم: «شوخی می کنی؟» گفت: «خوب، فردا شروع خواهیم کرد. می خواهم کاری انجام بدهی...»
نشر زمینه
