تراژدی

يکي از چيزهايي که ادبيات را اين قدر تسلي بخش مي کند اين است که تراژدي هايش در گذشته اند و کمال و آسودگي اي دارند که حاصل دور بودن آن ها از دسترس تجربيات ماست. وقتي اندوه کسي شديد مي شود اين يکي از نيکو ترين چيزهاست که ببيند همه آن غم ها در گذشته هاي بسيار بسيار دور هستند:ملحق شدن خيالي به جمع سوگوار ارواح ناروشن که حياتشان قرباني ماشين بزرگي شده است که هنوز مشغول در هم شکستن است. در کنار رود زمان حرکت دسته جمعي نسل هاي بشريت به آرامي به سمت گور مي رود اما در کشور خاموش گذشته سر گردانان خسته استراحت مي کنند و تمام گريه هايشان خاموش شده است.