جادوگر (چهره) و دو فیلمنامه دیگر

«مهر هفتم»جاه طلبانه ترين فيلم بر گمان است و از اين لحاظ که استعاره شواليه اي است که بيهوده با مرگ دست و پنجه نرم مي کند به نحوي «فاوست» او به شمار مي رود(و حتي مي توان گفت«فاوست دوم»اوست). به رغم فلسفه ساده انگارانه اش بيان شعري گيرا و قدرت تصوير سازي اين فيلم شايد در سينماي سوئد بي همتا باشد. «توف فرنگي هاي وحشي»بر اساس سکانس هاي روياي(به خصوص کابوس آغاز فيلم) و رجعت به گذشته ساخته شده و علاوه بر آن که سفري است در سوئد امروز سفر است در سفري است در زمان در گذشته و در ناخودآگاه.پيرمردي که به مرگ نزديک مي شود به حساب توشه زندگي و ناکامي هايش رسيدگي مي کند و با کساني رو به رو مي شود که دوستش داشتند و از خدماتش به علم ستايش مي کردند... اين بهترين فيلم برگمان در دهه پنجاه به شمار مي رود و بيش از «مهر هفتم»اش به يک تراژدي حقيقي فلسفي نزديک است.