مرا نگین کوچولو مینامیدند

دخترك هيچ گاه پدري نداشته و مادرش نيز در بچگي او را رها كرده . روزي در ايستگاه مترو زني را مي بيند كه گمان مي برد مادري است كه در بچگي رهايش كرده و به او گفته اند مرده است . دخترك او را تعقيب مي كند و به اين ترتيب در حال و هواي دوران كودكي است . به خصوص كه پرستار بچه اي نيز شده با شرايطي مشابه بچگي خودش و اين موضوع به كند و كاوهاي ذهني او دامن مي زند . خوشم اومد شايد لحنش بود . همه داستان هاش همين طور گيج و درهم هست گشتن دنبال خاطرات دنبال گذشته يك سري مفهوم ها اما مثلا قبلي را دوست نداشتم و اين يكي را چرا خوشم اومد . شايد چون چهارچوب داستانيش مشخص تر و معقول تر بود شايد ترجمه بهتر نمي دونم اما از نظر احساسي باهاش ارتباط برقرار كردم. قسمت هاي زيبايي از كتاب اغلب كسي هست كه در سراسر زندگي با ما بماند ، بدون آنكه بتوانيم او را از خودمان دلسرد كنيم . باز هم درباره ي فارسي مرغزاران با من سخن گفت . گفت كه اين زبان شبيه فنلاندي است . شنيدنش گوشنواز است . مانند نسيمي است كه در علف ها بوزد و زمزمه آب را نيز در آن مي توان يافت . ما به اشيايي كه هميشه با ما هستند توجهي نشان نمي دهيم و اگر اتفاقا گمشان كنيم ، در مي يابيم كه جزئياتشان را فراموش كرده ايم . آخرين بار به زادگاهت بازگشتي ، به آغازگاه تا بداني كه راه ديگري را مي شد برگزيد و زندگي مي توانست جور ديگري باشد .