شش شخصیت در جست وجوی نویسنده

پيراندللو گستاخ نورپرداز به دنبال واقعيت... دلهره غريبي است. هربار که پرده بالا مي رود و نمايش شروع مي شود، ترسي عميق مرا فرا مي گيرد و به رابطه مريد و مراد مي انديشم. به رابطه خونين رام کنندگان شير و شيران مسلط قوي پنجه، و اسارت هنرمند در تقدير و دلهره ي رودررويي با اذهان بيدار و هزاران چشم مخفي که گمان با عمل يکي است. اعمال هنرمند آثار اوست، وارد گود بازي مي شوي و مي داني که اگر در نبرد خطرناک مبادله قدرتهاي عريان حسي، نابلد باشي و موذي، پاره مي شوي و در احساست مي سايي و سرکوفته و ناتمام مي ماني که هنر وادي عاشقان تيزبين است. تئاتر ميدان عملي است براي بررسي وجدان، تماشاگران به ظاهر بيگانه کيپ کيپ، نشسته بر روي صندلي هاي مخمل قرمز، نمايش آغاز مي گردد. چهره ها را در اتاقک نوراني پشت صحنه بزک مي کنيم، نقاب به دست مي گيريم و در زير نقاب شخصيتي که آيينه ي ماست، حقايق خود و ديگري را بازگو مي کنيم. همه رسوا مي شويم: نويسنده، تماشاگر. همه وادار مي شويم، علي رغم نحوه زندگي شخصي، اهداف شخصي، ارتباط مان با زندگي و جامعه، در يک حادثه ي غيرمنتظره و شگفت آور شرکت جوييم.