مرد ناتمام

اگر چه سعي راوي همواره بر اين بوده است که کارش(تدريس تاريخ)و خود تاريخ را محدود کند به آنچه که در محدوده يک کتاب مي گنجد و حساب زندگي شخصي گذشته خود و اطرافيانش را از تاريخ و به طور مشخص از تاريخ نيم قرن گذشته جدا کند و نه به عنوان استاد يار تاريخ بلکه با يافته هاي يک شعور متوسط،خوب مي داند که زندگي شخصي،خصوصي،رنج ها و شادي هاي ما آدم ها در تنها جايي که ذکر نمي شود تاريخ است،ولي باز هم ذهن راوي به دنبال طنابي است که زندگي روزمره آدم ها را به کلياتي چون سياست و تاريخ گره مي زند... مرگ دوست دوران کودکي و نوجواني و جواني،نزديک تر از برادرش...راوي را وا مي دارد تا در يادآوري خاطرات او وجهي از هويت جمعي ما را شکل بدهد که در طول پنجاه سال گذشته تاکنون پرچمدار کليه تحولات سياسي اجتماعي و حتي فرهنگي و اقتصادي اين جغرافيا بوده است...