تنها من (2)

انگار کسي روي دستم افتاده بود و مي بوسيد و نوازش مي کرد و اشکهايش روي پوست زرد و خشکيده ام چکه مي کرد. شايد پدر بود، بارها که در خواب بودم او را به اين حالت ديده بودم. صدايش در بغضي ناتمام شنيده مي شد: منو ببخش، خدايا، چي مي بينم.. چه بلايي سر عزيزم، اميدم، عشقم اومده چرا خدا؟ چرا...