همینگوی خبرنگار

انتشارات ثالث منتشر کرد:
همينگوي در مقام يکي از مشهورترين نويسندگان نسل خود، براي خوانندگان معاصر نيازي به معرفي ندارد، اما کتاب «همينگوي خبرنگار» شامل يک سوم از مقاله هاي چاپ شده اين نويسنده در روزنامه ها و مجله هاي مختلف بين سال هاي 1920 تا 1956 است.
همينگوي در سال هاي آغاز کار نويسندگي اش و کمي پيش از سال 1931 در نامه اي خطاب به لوييس هنري، منتقد و کتاب شناس مي نويسد: «مطالبي که براي روزنامه ها نوشته ام... ربطي به نوشته هاي ديگرم ندارد چون داستان اين نوشته ها چيز ديگري است... اين اولين حق هر نويسنده دست به قلمي است که خودش انتخاب کند چه مطالبي را چاپ کند و چه مطالبي را چاپ نکند. اگر شما از آن دسته نويسندگاني هستيد که از راه کسب مهارت نويسندگي، نوشتن براي روزنامه ها، نوشتن مطلب براي رساندن آن به ضرب العجل و نه مطلبي براي همه ادوار، امرار معاش مي کنيد ديگر کسي حق ندارد در لابه لاي نوشته هاي ژورناليستي شما کند و کاو کند و مطالبي را بيرون بکشد که از آن ها بر ضد بهترين آثار غير ژورناليستي تان استفاده کند.» ويليام وايت در اين کتاب مي نويسد: چنين ديدگاهي در تمايز قايل شدن ميان آثار داستاني و مطالب منتشر شده در روزنامه ها توسط يک نويسنده، کاملاً منطقي است. با اين وجود همنيگوي بيش از چهل سال کا نويسندگي دقيقاً از همان مطالب ژورناليستي براي نوشتن داستان هاي کوتاه خود بهره مي گرفت: او پيش تر مطالبي را که براي روزنامه ها و مجله ها نوشته بود برداشته و بدون کوچک ترين تغييري به عنوان داستان کوتاه در قالب مجموعه داستان چاپ مي کرد. «يک راهپيمايي شوم در سکوت» و «پناه جويان تراکيه» دو گزارش خبري در (تورنتو ديلي استار) بر اساس مشاهدات شخصي همينگوي بودند و بعدها همين مقاله ها در روزگار ما (1930) چاپ شدند.» در يکي از نوشته هاي همينگوي در اين کتاب با عنوان «مدال هاي جنگ براي فروش» که در هفته نامه تورنتو استار در هشتم دسامبر 1923 چاپ شده مي خوانيم:
«نرخ شجاعت در بازار چه قدر است؟ فروشنده يک مغازه خريد و فروش مدال و سکه در خيابان آدلايد مي گويد: «نه، مدال نمي خريم. طالب ندارد.»
پرسيدم: «خيلي ها براي فروش مدال به شما مراجعه مي کنند؟»
«بلي هر روز مي آيند. اما مدال هاي اين جنگ را نمي خريم.»
«چي مي آورند؟»
«بيش تر مدال هاي پيروزي، ستاره هاي 1914، کلي مدال جنگي، هر از گاهي مدال شجاعت مي آورند يا حتي يکبار يک مدال شجاعت افسر ارشد آورده بودند. ما به اين آدم ها توصيه مي کنيم مدال هايشان را ببرند امانت فروشي تا بعداً اگر پولي دستشان را گرفت بتوانند مدالشان را پس بگيرند.
فروشگاه اينترنتي 30بوک