اولین تماس تلفنی از بهشت

بيشتر خبرهاي زندگي مانند تولد يک نوزاد، نامزدي يک زوج و تصادف غم انگيز در نيمه شب را با تلفن به آدم مي دهند. بيشتر اتفاق هاي مهم سفر زندگي آدمي را، چه خوب و چه بد، با صداي تلفن خبر مي دهند. ( صفحه 16) بايد دوباره از نو شروع کني. همه همين را مي گويند. اما زندگي مثل بازي شطرنج نيست و وقتي عزيزي از دست مي رود، نمي توان از نو شروع کرد. زندگي کردن در چنين شرايطي، بيشتر " ادامه دادن بدون آن عزيز" است تا يک شروع دوباره. همسر سالي از دست رفته بود. او پس از يک بيهوشي طولاني از دنيا رفته بود. به گفته بيمارستان، او در اولين روز تابستان، وقتي هوا توفاني بود و به شدت رعد و برق مي زد، جان داده بود. سالي آن موقع هنوز در زندان بود. نُه هفته به آزادي اش باقي مانده بود. وقتي به او خبر دادند، همه بدنش بي حس شد. مثل اين بود که روي کره ماه ايستاده باشي و ناگهان به تو خبر بدهند زمين ويران شده است. ( صفحه 21) مي گويند يقين بهتر از باور است چون وقتي باور ايجاد مي شود، کس ديگري به جان انسان فکر کرده است. ( صفحه 52) صداي يک مادر به هيچ کس ديگري شباهت ندارد. ( صفحه 17) ما فکر مي کنيم مردي که پس از ده ماه از زندان آزاد مي شود، چقدر از آزادي لذت مي برد اما واقعيت آن است که جسم و ذهن انسان به شرايط عادت مي کند، حتي به بدترين شرايط. براي همين، هنوز گاهي وقت ها سالي مانند يک زنداني بي رمق به ديوار خيره مي شد و بعد ناچار بود به خودش يادآوري کند که مي تواند برخيزد و بيرون برود. ( صفحه 22) رنجي که تو زندگي مي کشي، واقعا تو رو ناراحت نمي کنه ... خود واقعي تو رو ناراحت نمي کنه ... تو از اوني که فکر مي کني، سبک تري. ( صفحه 28) معجزه ها هر روز بي سر و صدا اتفاق مي افتند: در اتاق عمل، در درياي توفاني و يا وقتي ناگهان عابري وسط خيابان ظاهر مي شود. اين معجزه ها بندرت مورد توجه واقع مي شوند و کسي حساب آنها را نگه نمي دارد. ( صفحه 29) آدما با ترس زندگي شون رو مي بازن ... ذره ذره ... هر چي به ترس بها بديم، از ايمانمون ... کم کرديم ...